-
Amil Məmibəyli
Şeirlər
*
Hələ çox şey dəyişəcəkdi, çox şey.
"Böyüyəndə mən polis olacam" deyən uşaq
atasının əllərini qandallayıb aparandan sonra
fikrini dəyişəcəkdi.
İşarə barmağı kəsik olan gənc
yararsız olduğunu eşidib
başa düşəcəkdi ki o,
nə yaxşı əsgər olacaq nə də ki rəhbər.
Uşaqlar evində böyüyən uşaqların
anasının canına and içməsinə
heç kəs inanmayacaqdı, heç kəs.
Eeeh...daha nələr olacaqdı...nələr...
Bircə ona yanıram ki,
nə baş verəcəksə deyəcəklər: Olacaqdı
Daha çox sol gözünü yuman snayperçi
illər sonra hər iki gözünü yumacaqdı.
Kasıbların cibi cingildiyərkən,
varlılarınkı xışıldayacaqdı və
çirkli pullar adəti üzrə həmişə
şax və təmiz qalacaqdı.
Eeeh...daha nələr olacaqdı...nələr...
Göz yaşı kimi saf və təmiz insanlar da
saxta çıxacaqdı, saxta.
Adamın içi yanan yerdə
axıb çölünü söndürəcəkdi.
Ürək döş qəfəsinin içərisində
qəfəsdəymiş kimi çırpınacaqdı
və bircə yolu olacaqdı azadlığa çıxmağın,
- çırpınmamaq, qorxmamaq.
Eeeh...daha nələr olacaqdı..nələr...
Bircə ona yanıram ki,
nə baş verəcəksə deyəcəklər
-Olacaqdı.
***
Bir zamanlar bu ölkədə
böyük bir izdihamda, Azadlıq meydanında
havaya qalxan yumruqlar
indi avtobus tutacaqlarından asılıb,
basabasda.
***
Bu ölkədə insanları asmırlar.
Bu ölkədə ya insanlar
özlərindən asılı olmadan özlərini asırlar
ya da ki insanlar insanları özlərindən asılı salırlar.
***
Ayağı düşərli olmayan
yazıq kasıb balası.
Darıxma, döyüş olsun
düşər sənin də ayağın.
***
De görək kimə rəhm eləmişdin ki
hələ bir rəhmət də oxuyaq sənə.
Dünyanda nəyi dəyişə bildin ki
deyək hə, dəyişdi dünyasını.
Həm də o qədər vəfasızlıq etdin ki
indi bilmirəm necə deyək,vəfat etdi.
Sadəcə yaşadın və öldün sən.
