-
- Yeni – dəb deyil, dəyərdir.
- Hər birimizin öz iztirab ritmimiz var.
- Kütləvi mədəniyyətin pis tərəfi təkrarla bizi təhqir etməsidir; həmişə yeni kitablar çıxır, yeni layihələr, yeni filmlər, yeni əşyalar, amma bütün bunlar həmişə eyni məna verir.
- Mənim istəyim öz dövrümüzə tam zidd yaşamaqdır.
- İctimaiyyət eşq deyil, eşq rəsmi istəyir.
- Ədəbiyyat sual çıxılsın cavabdır.
- Dil məsum deyil.
- Dil bizə dəridir, mən öz dilimi başqasına sürtürəm, sanki barmaqlarımın əvəzinə sözlərim var və ya sözlərimin ucunda barmaqlar var.
- Ehtirası tam gizlətmək mümkün deyil, ona görə yox ki, insan zəifdir, ona görə ki, ehtiras mahiyyətcə görünmək üçün “düzəldilib”, gizlətməklə görünməlidir; mən istəyirəm sən biləsən ki, səndən nəyisə gizlədirəm, istəyirəm biləsən ki, mən öz hisslərimi göstərmək istəmirəm.
- Bütün rəsmi dil qurumları təkrarçı maşınlardır: məktəblər, idman, reklamlar, məşhur mahnılar, xəbərlər, hamısı durmadan eyni bir strukturu, eyni bir mənanı təkrarlayır. Stereotip siyasi faktdır, ideologiyanın başlıca fiqurudur.
