Sürüşkən yol
Bu yol sürüşkəndir.
Bu yoldan keçmə.
Keçmək istəsən də fikrindən
daşın.
Kim bilir bu yolda kimlər
yıxılıb, sən də yıxılarsan əzilər
başın.
Bu yol o yollardan deyil,
yaxşı bax.
Seçirsən barı gəl öz yolunu
seç.
Dərədən, təpədən dənizdən
qorxma.
Niyyətin düzdürsə,
Keç, ürəklə keç.
Nə ondan, nə bundan yolu
soruşma.
Yollardan yollara hey yollar
axır
Hamının keçdiyi yolda sürüşmə
Bəlkə keçilməyən yollar darıxır.
Bəlkə də o yolda bir bulaq su var
Bəlkə o bulağın bir yuxusu var.
Bulağın üstündə bitən çiçəyin bəlkə
qoxlanmayan bir qoxusu var.
Bax, indi ordayam - bulaq üstəyəm.
Bulaq yuxusunu danışır mənə.
Tutub çiçək ilə tutub əl-ələ
Mən qonaq gedirəm yaşıl çəmənə.
Mənim ürəyimdir keçilməyən yol.
Keçirsən gəl, mənim ürəyimdən keç.
Sanma ki, ayağın sürüşə bilər.
Heç kimlə heç zaman görüşməyənlər
Mənim ürəyimdə görüşə bilər.
Anlar
Bu mənim şəkil albomum
Əks olunub həyatımın anları.
Əks ounub uşaqlığım, gəncliyim.
Qalıb orda rahatlığım, dincliyim.
Uşaqlıqda şəklim yox,
Yada da düşməyib heç
İlk şəklim çəkilib gec,düz ikinci
sinifdə.
Düzüm-düzüm oturmuşuq sırada
Müəllim də əyləşibdir arada.
Günəşin şüasından gözum qıyılıb
əllərim əsgərtək dizim üstə qoyulub.
Və iki ildir ki, atamı itirmişəm.
Şəkildə bilinmir atasızlığım
Geyimim yerində ətraf da ki,yaz.
Təkcə boynum əyilib bir az.
Bu da üçüncü sinif
Fotoqraf gəlib yenə
Sevinirik, təzə nə var geyirik
Bacımla tez qaçırıq məktəbə.
Tələsdiyimdən ya nədən
Ayaqqabılarımı dəyişməyi unuduram.
Heç kim demir bunu.
Şəkildə gizlətməyə çalışıram
Ayaqqabılarımın cırılmış burnunu.
Böyüyürəm beləcə, böyüyür şəkillərim.
Hər şəkildə böyüyür sevincimlə birgə
gözlərimdəki kədərim.
Şəkildə əks olunur həyatın bircə anı
Həyat lövhələrinin onsuz da yoxdur sanı.
Ah,o şirin anlarım indı hardadır, hanı?
Nazim Hikmət və mən
Yolçu, yolun Şərqə isə
Yağış yağacaq, tələs.
Yol mahnısı oxuma ha!
Böyüyər acların göz bəbəkləri.
Onlar bir tikə çörəyə həsrət.
Oxuya bilməzlər axı
Günəşi içənlərin türküsünü.
Yetimlik yağar dünyanın baxışlarından
Yaralı xəyalatlarla yaşayar insan.
Səsini itirən şəhər var hələ
Susub əbədi.
Girməsən yaxşıdır o şəhərə
Inciyər Anadolu.
Hələ ki, gecədir az qalıb səhərə.
Göydən buludlar keçir
Qoşul buludlara get.
Onsuz da qaydadır
Gəldik gedirik.
Sən də get.
Çatsan getdiyin yerə
Məktub yazarsan mənə.
Ünvanımın onsuz da yoxdur farkı.
Ceviz ağacının bitdiyi yer.
Gülhanə patkı.
Duz yükü
Oğul çəpər olar düşmən yoluna.
Gözəllik misalı qız olar yenə.
Şəkəri nə qədər sevsə də insan
Hər şeyə dad verən duz olar yenə.
Qız yükü, duz yükü deyib atalar
Bu yükün altında yaşadı anam.
Dörd duz yükünü gör neçə illər
O cılız çiynində daşıdı anam.
O, təkcə daşıdı bu ağır yükü
Bu necə ömürdü adı olmadı.
Çiynində duz yükü daşısa da o,
Ömrünün duz qədər dadı olmadı.
Bu yol sürüşkəndir.
Bu yoldan keçmə.
Keçmək istəsən də fikrindən
daşın.
Kim bilir bu yolda kimlər
yıxılıb, sən də yıxılarsan əzilər
başın.
Bu yol o yollardan deyil,
yaxşı bax.
Seçirsən barı gəl öz yolunu
seç.
Dərədən, təpədən dənizdən
qorxma.
Niyyətin düzdürsə,
Keç, ürəklə keç.
Nə ondan, nə bundan yolu
soruşma.
Yollardan yollara hey yollar
axır
Hamının keçdiyi yolda sürüşmə
Bəlkə keçilməyən yollar darıxır.
Bəlkə də o yolda bir bulaq su var
Bəlkə o bulağın bir yuxusu var.
Bulağın üstündə bitən çiçəyin bəlkə
qoxlanmayan bir qoxusu var.
Bax, indi ordayam - bulaq üstəyəm.
Bulaq yuxusunu danışır mənə.
Tutub çiçək ilə tutub əl-ələ
Mən qonaq gedirəm yaşıl çəmənə.
Mənim ürəyimdir keçilməyən yol.
Keçirsən gəl, mənim ürəyimdən keç.
Sanma ki, ayağın sürüşə bilər.
Heç kimlə heç zaman görüşməyənlər
Mənim ürəyimdə görüşə bilər.
Anlar
Bu mənim şəkil albomum
Əks olunub həyatımın anları.
Əks ounub uşaqlığım, gəncliyim.
Qalıb orda rahatlığım, dincliyim.
Uşaqlıqda şəklim yox,
Yada da düşməyib heç
İlk şəklim çəkilib gec,düz ikinci
sinifdə.
Düzüm-düzüm oturmuşuq sırada
Müəllim də əyləşibdir arada.
Günəşin şüasından gözum qıyılıb
əllərim əsgərtək dizim üstə qoyulub.
Və iki ildir ki, atamı itirmişəm.
Şəkildə bilinmir atasızlığım
Geyimim yerində ətraf da ki,yaz.
Təkcə boynum əyilib bir az.
Bu da üçüncü sinif
Fotoqraf gəlib yenə
Sevinirik, təzə nə var geyirik
Bacımla tez qaçırıq məktəbə.
Tələsdiyimdən ya nədən
Ayaqqabılarımı dəyişməyi unuduram.
Heç kim demir bunu.
Şəkildə gizlətməyə çalışıram
Ayaqqabılarımın cırılmış burnunu.
Böyüyürəm beləcə, böyüyür şəkillərim.
Hər şəkildə böyüyür sevincimlə birgə
gözlərimdəki kədərim.
Şəkildə əks olunur həyatın bircə anı
Həyat lövhələrinin onsuz da yoxdur sanı.
Ah,o şirin anlarım indı hardadır, hanı?
Nazim Hikmət və mən
Yolçu, yolun Şərqə isə
Yağış yağacaq, tələs.
Yol mahnısı oxuma ha!
Böyüyər acların göz bəbəkləri.
Onlar bir tikə çörəyə həsrət.
Oxuya bilməzlər axı
Günəşi içənlərin türküsünü.
Yetimlik yağar dünyanın baxışlarından
Yaralı xəyalatlarla yaşayar insan.
Səsini itirən şəhər var hələ
Susub əbədi.
Girməsən yaxşıdır o şəhərə
Inciyər Anadolu.
Hələ ki, gecədir az qalıb səhərə.
Göydən buludlar keçir
Qoşul buludlara get.
Onsuz da qaydadır
Gəldik gedirik.
Sən də get.
Çatsan getdiyin yerə
Məktub yazarsan mənə.
Ünvanımın onsuz da yoxdur farkı.
Ceviz ağacının bitdiyi yer.
Gülhanə patkı.
Duz yükü
Oğul çəpər olar düşmən yoluna.
Gözəllik misalı qız olar yenə.
Şəkəri nə qədər sevsə də insan
Hər şeyə dad verən duz olar yenə.
Qız yükü, duz yükü deyib atalar
Bu yükün altında yaşadı anam.
Dörd duz yükünü gör neçə illər
O cılız çiynində daşıdı anam.
O, təkcə daşıdı bu ağır yükü
Bu necə ömürdü adı olmadı.
Çiynində duz yükü daşısa da o,
Ömrünün duz qədər dadı olmadı.
