-
Əli Şirin Şükürlü
Əzab və həqiqət – dolu piyaləsən, boşal!
Yuxusuz gecələrin əzabı olur doğrusu,
amma bəzi həqiqətləri də anlayıram belə gecələrdə.
Demə, həqiqət əzablar arasından boylanarmış daima.
Əzab və həqiqət axtarışının doğurduğu sentimental hislərdən
söz açmaq fikrim yoxdu – bunu klassiklərimiz çox gözəl bacarıb
vaxtında; indi klassika əsiri müasirlərimiz də
öhdəsindən gəlirlər qismən olsa da.
Anlayıram ki, həqiqət və ədalət hissi
məsələyə münasibətindən asılıdır hər kəsin,
yəni sırf subyektiv.
Düşünürəm bəzən
çox vaxt layiq olduğumu verməyiblər mənə. Amma...
adamın layiq olduğu və layiq olmadığı bir şey yox bu həyatda.
Ala bildiyi və ala bilmədikləri var; yanaşı iki çoxluq – təxminən
8 rəqəminə bənzəyən. Cəmi bir addım! – dərhal o birindəsən.
Qədim filosofların əzabdan qurtulmağa aid bir resepti var:
Dolu piyaləsən, boşal! Qurtul istəklərdən və yenidən dol –
təmənnasız seyr et dünyanı, seyr et təmiz idrakla.
Dəniz sahilində balıq tutulan məkana yaxınlaşıb, əvvəlcə
xırda balıqlara baxdım, sonra balıq tutan adamların üzünə.
Balıqlar ölü idi artıq, tilovuna xırda balıqlar düşən adamlar əsəbi.
Sahil boyu davam etdim yoluma
boşalıb, bomboş olub - ağ vərəq misalı
və yenidən dolmaq arzusu ilə. Xəyalımda
hansısa ağappaq bir Məkandan qovurdular məni təkidlə:
Get, get öz Məkanına, sən
istəklərçün doğulan məxluqlardansan!
Əsəbi üzləri,
Məkanından ayrı düşən xırda balıqları
xatırladım bir anlıq;
gedirik də onsuz da,
elə gələndən gedirik də daima.
Davam etdim yoluma
boşala, boşala...azala, azala -
azala, azala misqal-misqal anbaan.
Boşalan yerləri yeni istəklər tutur,
ağ vərəqə yeni-yeni arzular yazılırdı tədricən.
