-
Xuraman Hüseynzadə
Yeni şeirlər
Ağ sap
İlk dəfə
qara köynəyinin düyməsinin
ağ sapla tikilməyindən bildim
evinin
qadın əllərindən ötrü darıxdığını...
sonra mənə hədiyyə etdiyin kitabların tozu
və
saralmış vərəqlərdəki tənhalıq qoxusu
anlatdı həyatını...
ürəyim sənindi
bilirəm
saçlarım
gözlərim
ruhum...
amma daha çox əllərim sənin olsun istəyirəm...
saçını tumarlayar
üstünü örtər yatarkən
xörək hazırlayar
süfrə bəzəyər sənə
əllərim
bir də
qara köynəyinə
qara,
ağ köynəyinə ağ sapla tikər düymələri...
Pencək havası
ağır aysan,-deyirlər,
may ayı!
Düşər, düşməzin olar...
günəş elə gözəl gülümsəyər səndə
elə gözəl çiçəklər açar...
təbiət səsləyər adamı
qərar tutmarıq evdə
amma
ağır aysan,-deyirlər,
düşər, düşməzin olar...
adamlar sevinmək istəmir
ağlamağı sevir adamlar
bir də kədəri
göz yaşını
qışın şaxtasını
yayın qızmarını
rənglərin qarasını...
sevgilim səndə doğulub
özüm oktyabrda
o, üzü yaya gedərək böyüyüb
mən qışa...
ortaq sevgimiz var onunla
bir də ilıq
günəşimiz
və
ikimiz də pencək havasında doğulmuşuq...
Dekabr ayı
Yeni fəsil gəlib
yeni ay
və yepyeni gün...
təkcə günəş köhnədir
bizim evdə saat yatır
təqvim dünəni göstərir
divar kağızımız köhnə...
günəşin istisi keçmiş şüalarını
silirəm pəncərədən
hava boz üzünü göstərir...
divar kağızlarının solğun bənizinə
baxaraq anlayıram:
bu dünyada
köhnə tarixli təqvim
və yatmış saat qədər
kədərli heç nə yoxdu...
Sarışın payız
qara buludlarla yaşmaqlandı günəş
yorğun göylərin
təri səpələndi yerə...
etibarsız quşlar
günəşi axtarmağa getdi
qayğısız sərçələrin
səsi qarışdı
yağışın səsinə...
sarışın payız
yenə küçədə dilənən uşağı
yırtıq ayaqqabılarından tanıdı...
