- əli şirin şükürlü sayad
Şeir-esse
tələsən adam bəyazlıqda
tez-tez səhra görür – başdan-başa bəyaz, bomboz hüdudsüzluq
və o bəyazlıqda və hüdudsuzluqda nə istəsə yarada bilir xəyalən.
nə böyük yaratmaq gücü varmış boşluğa bürünmüş hüdudsuzluğun –
düşünür hər dəfə tez-tələsik.
yadına gələni bir cəhəti var
şeytanı sevindirən: elə hey tələsir.
bəzən özü də bilmir niyə tələsir, hara və kimə tələsir.
amma elə hey tələsir. tələsir, deyəsən
“heç nə üçün” “heç hara” və “heç kimə”. tələsir və
elə hey gedir. gedir - hərəkətdə, gedir dayandığı yerdə,
durduğu yerdə, gedir sükunət halında, ətalətdə.
gənclik illəri idi; gəminin göyərtəsində, düz dənizin ortasında
“gedək” – dedi bir neçə yaş özündən böyük əmisi oğluna. bilmədi
hirsləndi, ya gülməyi tutdu əmioğlunun. “indi hara gedək,
burdan o tərəfə dənizdi” – söylədi üzündə anlaşılmaz ifadə. gəmiyə
minəni neçənci “gedək” idi deyirdi ona indi xatırlamır doğrusu.
düz otuz il sonra düşünür kaş təkcə getməyi yox, qayıtmağa da
tələsərdi hərdən. qayıtmağa – məkanlara, zamanlara və adamlara.
qayıdıb dəyişə biləydi kaş bəzi hadisələri. dəyişə bilsəydi, bəlkə də
qərib şəhərlərə tez-tez üz almazdı gəmidə bezdirdiyi əmisi oğlu
və qərib şəhərlərin birində yoluxmazdı ümidsiz xəstəliyə.
düşünür getməyi yox, qayıtmağı da bacarmaq lazımdı bəzən
məkanlara, zamanlara və adamlara heç nə üçün olsa da belə. qayıdıb
doldurmaq lazımdı kimsəsiz məkanları zamanla və həndəsi
ölçülərinlə, sonra soyuq divarlara, daşlara üz qoyub alın söykəyib
sıxmaq lazımdı gözlərini yaxşıca. sıxmaq, için bomboş, tərtəmiz olana kimi
sıxmaq gözlərini, sıxmaq ...
bəyaz, bomboz hüdudsuz səhra idi içi indi. səhra – bomboş, bomboz, tərtəmiz;
heç nədən, heç kimdən heç nə üçün nə istəsən qur, yarat durmadan tələsik.
... – 23.09.2015