-
Amin Mehdi
ŞEİRLƏR
Nəsə çatmır elə bil
evimizin havasında
anamın mətbəxində
bir də mənim
bax bu balaca otağımda.
Çıxdım dəhlizə ki,
bir az hərəkət edim
bəlkə yuxum qayıtsa,
səni görməyi gedim.
eyvanda qonşumuzun
paslı paltar sərgisi
xəstə qonşumuzun da
ağrılı iniltisi.
Bir də, zalım qızı,
sənin rəsmin elə bil
yuxumu çəkib ərşə
nəsə ee nəsə
Vallah nəsə çatmır elə bil!
Bir çimdiklik yanağın,
Bir qucaqlıq qolların
Bir söhbətlik dodağın
Bir gəlişlik ayağın
Bir də bir mesajlıq barmağın
Qısası,
Nəsə çatmır...
Vallah nəsə çatmır elə bil!
yerdə arzu tutan adamlar görmüşdüm.
Elə sarılmışdılar ki, arzulara, ümidlərə
ulduzlara inanıb öz arzumla öpüşmüşdüm.
Uşaqlıq deyək.
İllər sonra
Göydə süzən bir ulduz
yerdə arzu tutan adamlar gördüm.
Mənim kimi bir körpə də
bərk-bərk sıxıb gözlərini
əllərini də sinəsinə.
Pıçıldıyır öz-özünə:
- Həmişə gülmək istəyirəm.
Bəlkə də körpənin qəlbini qırdım,
Bəlkə də qorudum saf arzusunu.
Böyüklük deyək!
Üstünə yeriyib
İllərin hökm edən pıçıltısıyla:
"Səma da məzarlıqdır
Ölümü gözləyən ulduzlarıyla.
Və ölülər, gedənlər
bir də göydə süzənlər eşitmir bizi!” - dedim…
Anasında
Bir qadın da bir kişiyə güvənməyi
Atasında öyrənmişdi.
Kaş uşaq qalıb sevgilərimizi,
əllərimizi və…
və ən əsası qəlblərimizi
bir kişiyə ya bir qadına qıfıl etsəydik.
Onda nə qırılmazdıq
nə də böyüməzdik,əzizim.
Çünki qadınlar ana
kişilər ata olanda sevilə bilir.
Bir də kaş, sevgilim,
mən sənə ata
sən də mənə ana ola biləydik.
Körpənin ataya,
anaya bağlandığı tək
bağlanaydıq bizə.
Yalansız,dolansız,
zamansız düşünəydik bizi.
Çünki,sevgilim,
insanlar ata
və ana olanda öyrənir
dəyər verməyi…
Bir də hər tək səbrə
getməməyi...
