Kim bilir nə qədər qalır
Torpağı qucaqlamağa.
Quma, havaya köçməyə,
Yağış olub ağlamağa...
Mən də bilmirəm, birdənəm,
Hardadı Tanrının yeri.
Bilmirəm necə oxuyum
Ona yazdığım şeiri...
O da yaman qısqanc imiş,
istəmirdi biz görüşək...
Sənimi sevdi, mənimi –
necə soraqlayaq bilək.
Gizlədi səndən üzümü,
səsini qıymadı mənə.
Bir əlamət, bir işarə,
nişanə qoymadı mənə...
Özün tapdın, özün məni
özün tapdın əllərimi...
amma kim bilir nə qalır
Torpağı qucaqlamağa...
Quma, havaya köçməyə,
Yağış olub ağlamağa...
Əlimdən tutsan, birdənəm,
tutaram, saxlaram səni.
Sözdən kağıza köçürrəm,
kitaba bağlaram səni...
