Aqnostik məbədi

-

"Ədəbi Azadlıq-2015" müsabiqəsinin şeir 20-liyindən

Könül Həsənqulu

AQNOSTİK MƏBƏDİ

Mənim rütubətli təkliyim

Məbədə çevirdi bu uçuq evi.

İndi dinsiz məbəddir evim...

Gecənin lal qaranlığında

Duyursanmı Şimalda kilsə zənglərini?

Odur mənim nəbzim...

Çırpınır boynumun şah damarında.

Mənim dinsiz məbədimdə siqaret kötükləri

Yarışır kilsə şamlarıyla;

Hər közərtisində yanır eyni dua,

Çəkilir ciyərlərimə

Üflənir pəncərədən küləyin arfasına –

Tel-budaq yanvar ağaclarına...

İbadəəət –

Mənim dodaqlarımda!

Gecənin kor qaranlığında

Bir alışar,

Bir sönər o vəhşi dua

Dodaqlarımın arasında.

Mənim közərən gecəmdə

Ulayır sübhəcən bir həzin sancı –

Bıçaqtək sancılıb sinəmə

Bu körpə çığırtıları...

Mənim dinsiz məbədimdə

Sonsuz səmadır indi qara külqabı –

Sonuncu siqaret kötüyü ilə

Sökürəm dan yerini ilmə-ilmə...

Yuxulayır dilimdə o vəhşi dua...

Yumub dodaqlarımı

Qıvrılıb yatıram ağrıların ağuşunda.

CİTY LİFE

İ.Brodskiyə

Düşündüklərimin,

Demək istədiklərimin

Və dediklərimin arasında

Bir şəhər salmaq olar, İosif ata!

İndi deyin görək,

Unudulmaqmı daha ağırdır,

Özündən parçalanmaqmı yoxsa?

Qorxum var

Paytaxt mərkəzində yürüməkdən;

Yürüdükcə

Zəncir səsləri eşidirəm...

Şizofreniya?!

Deyil!

Bakımız çox gözəldir,

Gəl ki hər bucağında

"Orta əsr oyuncaqları" gözümə girir.