-
Bu şeirlər "Ədəbi Azadlıq-2015" müsabiqəsinin münsiflər heyətindən bal alsa da, bu, 20-liyə keçmək üçün bəs etməyib.
Vahid Aslan
Xəstə şəhər
Kənddə doğuldum,
- Gözlərim orman yaşıllığına,
Ürəyim bulaq nəğməsinə açıldı,
Ayaqlarım torpaqda,
Qollarım dəryazda,
Oraqda bərkidi;
Bir payız almalar qızaranda,
Qonşu qızının alma yanaqlarında
Dünyanın şirinliyini gördüm,
Elə bildim bu dünya
Sevgi adlı nağıldı,
Bir gün də
Nağıllı dünyamı tərk edib
Şəhərə üz tutanda,
Ürəyimdə için-için ağladım,..
İnstitut bitirməsəydim,
Atamı vaxtsız itirməsəydim,
Kəndi tərk etməzdim,
Şəhərin “böyüklüyü”,
İçi boş hay-küyü
Aldatdı məni,
Gəldim,..
Şəhərin mazut havası,
Gözəllərin pozuq qafası,
Ağlatdı məni...
Şəhər budusa,
İstəmirəm belə şəhəri,
İstəmirəm hər addımbaşı
Ürəyimdən asılan ağrını,
Boğazımda düyünlənən qəhəri;
... Arxada nağıllı dünyam qaldı,
Atamın ot basan qəbri,
Anamın daşları qıran səbri qaldı;
Arxada ağıllı leylam qaldı...
Bu çirkli şəhərdə
Nə hakimiyyət hərisliyim,
Nə vəzifə davam yox,
Nə bir içim saf suyum,
Nə bir udum təmiz havam yox...
Bu şəhər neftbazlarındı,
Küçə-küçə, dalan-dalan
Yadlara keyf bazarıdı,
Bu şəhər xəstədi, anam,
Canı yaman azarlıdı;
...Bilirsənmi, ay ana!
Bizim Bakı deyilmiş
Sən demə ağlımdakı,..
- Yaman dəyişib Bakı...
Arxada qalan anam,
Yanına qayıdıram!
Qayıdıram kəndimə,
Burda ölməmək üçün,
Bakının dərdlərini
Hər gün görməmək üçün...
Qəlbimdən keçənlər
Ən çox sevdiyim şəhərdən
Uzaq bir kənd,
Bu kəndin torpaq adamları,
Ürək bulandıran
Qəribə işlərdən uzaq adamları,..
Bu adamların halallığa uzanan
Fəhlə yolu,
Yolların sinəsi
Cadar-cadar olmuş
Ümidlə dolu,..
Yol qırağında
Pərişan saçını küləklər oxşayan
Tənha söyüd,
Söyüd ağacının kolgəsinə çəkilən
Qərib bir daş,
Və mən də,..
Bu daşa söykənib
Səni düşünəydim yavaş-yavaş.