Hündürdaban ayaqqabılar aldım, boyum bir az da uzandı...

-

Xuraman Hüseynzadə

Yeni şeirlər

Oxşarlıq

Atamın

əlində nəsə gətirib

anamı sevindirdiyini heç görmədim

bizim evdə

yada düşməyən bir

arxa küçədə yaşayan

dəli Bikə idi

bir də anamın doğum günü...

Evimizdə eyni xörəklər bişdi

həmişə

atam eyni cür içdi

vərdiş etdiyi kimi döyüldü anam

canımdakı qorxunu əritdi

yana-yana ağladıqca...

ağrı dolu

əzab dolu baxışlarımla

eynən

indi Suriyada

İraqda

Qəzzada

ata-anasını itirən uşaqlara bənzəyirdim

atan qəlpələnirsə

yad qadınların qucağına

və boğulursa araq şüşəsində

sən qorxu ilə böyüyürsənsə

yetim uşaqdan

nə fərqin var ki?!

25. 07. 14

Depressiya

ağladım

çəkildi gözlərimin suyu

qışda axşam düşüncə

çöllərdən əl-ayaq çəkilən kimi...

yalquzaq yalqızlığı bürüdü içimi

kitab oxudum

və unutdum

yazıçının

üz qabığındakı şəkilinin üzünə

baxa bilmədim...

təzələdim üst-başımı

və həyata baxışımı...

hündürdaban ayaqqabılar aldım

boyum bir az da uzandı

həqiqətdən bir az da uzaqlaşdım...

gözlərimi geniş açdım

pislərin yaxşı əməllərini görmək üçün

yaxşıların pis əməlini gördüm amma-

pislərə yaxşılıq etmiş və

zəhmətlərini toz basmışdı-

unudulmuşdular...

bir salonda öldü zaman-

saçımı kəsdirdiyim an

bu məlun depressiyadan

çıxa bilmədim...

pəncərədən görünən

çılpaq ağacların rəsmini çəkdim

ağaclar üşüdü vərəqdə

zəng gəldi telefonuma...

sonra günəş doğdu ağ vərəqdə

qışın oğlan çağında

çılpaq ağacların başı üstündə

gülümsəyən günəşdən

qorxa bilmədim...