“Sabah” nəşriyyatında 520 səhifədə çap olunmuş kitabda Ağa Laçınlının vaxtilə işıq üzü görmüş şeir kitablarından seçmələr toplanıb.
XX əsrin 60-cı illərində ədəbiyyata gəlmiş Ağa Laçınlının ilk şeir kitabı “Ümid” 1966-cı ildə, sonuncu şeir kitabı “Alın yazımız” 1992-ci ildə çap olunub. Bu illər ərzində şairin Azərbaycan dilində daha 9 şeir kitabı çıxıb: “Sakitik” (Bakı, 1970), “Sirli-soraqlı dağlar” (Bakı, 1971), “Torpağın gücü” (Bakı, 1973), “Ana duyğusu” (Bakı, 1976), “Aşırımlar qarşısında” (Bakı, 1978), “Vaxt yetişəndə” (Bakı, 1980), “Sevgimizlə sevindirək” (1981), “Meşə nəğməsi” (Bakı, 1985), “Gecə yuxusu” (Bakı, 1986).
“Sabah” nəşriyyatının çap etdiyi topluda Ağa Laçınlının kitablarından seçmələr xronoloji ardıcıllıqla təqdim olunub. Topluya şairin müstəqillik dövründə qələmə aldığı, amma kitab şəklində çap olunmamış bir neçə şeiri də daxil edilib.
Kitabın redaktoru Şirindil Alışanlıdır. Toplunu Fəxri Uğurlu tərtib edib.
1940-cı il mayın 5-də Laçın rayonunun Oğuldərə kəndində anadan olan Ağa Laçınlı Maksim Qorki adına Moskva Ədəbiyyat İnstitutunu bitirib. “Ədəbiyyat və incəsənət” qəzetinin (indiki “Ədəbiyyat qəzeti”) şeir şöbəsində çalışıb. Yazıçılar İttifaqının (Birliyi) Natəvan klubunun müdiri olub. 1970-ci ildən Bakı Dövlət Universitetində dərs deyib.
Ağa Laçınlı 2007-ci il noyabrın 25-də vəfat edib.
Ağa Laçınlı
İLAHİ, SƏN MƏNİ O KƏNDƏ YETİR
İlahi, sən məni o kəndə yetir, –
O kəndin diləyi dildə göyərən.
O kəndin yığvalı oğuldan yetim,
O kəndin qızları qarğış əyirən.
Qocası bürünüb his çuxasına,
Qarısı ah çəkib qapıda bitir.
İlahi, bağışla el duasına,
İlahi, sən məni o kəndə yetir.
Bağışla dəhrənin paslı yasına,
Bağışla cəhrənin qəm havasına;
Bağışla köhlənin yatan tısına,
Bağışla məhlənin tor hanasına;
Bağışla, bağışla bu əkilmişi,
Bağışla bucağın boş qalmasına;
Bağışla yollara baxış əkmişin
Qarıyıb-quruyub daş olmasına.
İlahi, coş gələ mən bağrıdaşa,
Sarınam bir axşam yağış kəndirə;
Yaylaq yalvarsına, bulaq barışa,
Düşəm dan yerindən dədə kəndinə.
Ya da diləklərin qolu açıla,
Qayğı boxçasını biryolluq atam.
Arılar tel vura bu arıçıya,
Üzür kağızını üzümə tutam.
Gedəm eşitmədən hədə-hədyanı,
Malımı maralla otara biləm.
Qulunun qurd yemiş dəli madyanı
Qayanın qaşından qaytara biləm.
Sökülə canımın ağrı sırığı,
Duyğum bozalaşa gobud ağılnan.
Yetimi-yesiri, könlü sınığı
Yedirdib-içirdəm noğul-nağılnan.
Qayıda dünyanın bu dolaşanı,
Varlığım yoxluğun dibindən çıxa.
Çıxardam ağzımdan çullu dovşanı,
Nallı qarışqa da cibimdən çıxa.
Çıxa xurcunumdan çitin bahası,
Bəzənə bir evin köhnə kəfrəmi.
Bacı-qardaşımın beçə balası
Qomara bir anda ballı süfrəmi.
İlahi, əlimə girəvə düşə,
Ayrılıq külünü yollara səpəm.
Söykəyib alnımı ana göyrüşə,
Görüşlü anları gözümə təpəm.
İlahi, köməyim gör necə itir,
İlahi, sən məni o kəndə yetir.
Yetir biçiləsi biçənəyinə,
Yetir Gün qovuran boz güneyinə.
Yetir bulaqdakı axşam neyinə.
Yetir dan yelinə, çay küləyinə.
Yetir qış qarına, yaz çiçəyinə.
Yetir kom ulduzun göbələyinə.
Yetir can havalı yan tütəyinə.
Yetir yal-yamacın göy ipəyinə, –
Yaşıl bələyinə, ağ bələyinə,
Gülünə, gölünə, daha nəyinə...
İlahi, sən mənim izimi yetir
Dağılmış qəbirin son köməyinə;
Ağsaqqal çağımda özümü yetir
Ağlayan bir evin ağbirçəyinə.
İlahi, sən məni o kəndə yetir,
İlahi, sən məni o kənddə bitir!..
