Bu gün ömrümüzün Şuşa günüdür
Bu gün ömrümüzün Şuşa günüdü,
İşğal tarixidi, biliklənirik.
Bu gün ömrümüzün şüşə günüdü,
Təzədən qırılıb çiliklənirik.
Bu gün ömrümüzün Şuşa günüdü,
Bu gün can yerinə, Şuşa deyirəm.
Qəlbimin səsini heç kim eşitmir,
Qəlbimin sözünü daşa deyirəm.
Biz axı düşmənə kin bəsləyənik,
Bəs niyə alammır o kin Şuşanı,
Siyasi rəssamlar sözdən qurtarın,
Zəfər meydanına çəkin Şuşanı.
Hərdən öz-özümə sual verirəm,
Bu xalq hansı günə yaraq saxlayır
Bir şair öyünür fəxri adıyla
Bir nazir başında papaq saxlayır.
Hanı o siyasət, hanı o dahi,
İllərdir ərimir, ərimir bu qar.
Görən nə düşünür millət, ilahi,
Axı lüğətində «kişi» sözü var!
Qeyrət qışqırıram kar qulaqlara,
Tənə eləyirlər, ələ salırlar.
Oturub hərə bir isti otaqda,
Torpaq əvəzinə rüşvət alırlar.
Yosun bığ, deputat efirə sığmır,
Dağıdır hər yana tüpürcəyini,
Vətən satılandan, torpaq gedəndən,
Düzəlib geyimi, başı, əyini.
Yalandan and içir, vətənə, xalqa,
Biz böyük millətik qana-qan deyir.
Evdə uşağına, arvadına da,
O can kəlməsini yalandan deyir.
Hərə bir tərəfdə baş girələyir,
Söz alır, söz satır gəlib-gedənlər,
Qəsrlər ucalıb buluda dəyir,
Piylənir qarınlar, şişir gödənlər.
Kimsəni tərpətmir Şuşa ağrısı,
Kimsəni ağrıtmır, kimsəni sıxmır.
Gülə qaçanların güllə məqamı,
Biri də yüyürüb qabağa çıxmır.
Bu gün ömrümüzün Şuşa günüdü,
İşğal tarixidi, «biliklənirik»
Bu gün ömrümüzün şüşə günüdü,
Təzədən qırılıb çiliklənirik.
DÜNYA YALAN DÜNYADIR
Şəhriyara
Kim qarğıdı ömrü boyu qış olsun,
Elin-oban ağrılara tuş olsun,
Ustad, sənə nə yazım ki, xoş olsun,
Ruhun uçub qonaq gəlsin bu taya,
Qovuşasan gözlədiyin butaya.
Yaman günlər çoxaldıqca çoxalır,
O gördüyün ər igidlər yuxalır,
Şah pərdədə dindirən yox, bu xalı,
Naşı əllər ayrı simə toxunur,
Yad havalar ürəyimə toxunur.
Kim gözlürdü qara dönüb ağ olsun,
Ölürdük ki, təki vətən sağ olsun.
Can qoyduq ki, xarabalıq bağ olsun,
Üstəgəl də sinəmizdə dağ oldu,
Azadlıq da ağ oldu ki, ağ oldu.
Çalışıram mizanımı düz tutum,
Durub burdan Savalana üz tutum,
Havalana-havalana üz tutum,
Qəbrin üstə bitən gülə əyilim,
Həsrət qoxan aya, ilə əyilim.
Para-para paralanan bütünmüş,
Adam nəymiş, bir bükümlük tütünmüş,
Ustad babam, şair olmaq çətinmiş,
Çox daşınmaz yükü varmış şairin,
Ömrü-günü biqərarmış şairin.
Özün demiş dünya yalan dünyadı,
Süleymandan, Nuhdan qalan dünyadı,
Bacarana talan-talan dünyadır,
Sən də yazdın, mən də yazım – boşalım,
Olacaqmı xoş əhvalım, xoş halım.
Ağacların kölgəsini satırlar,
Xalqı qovub ölkəsini satırlar,
Ucdantutma hər kəsini satırlar,
Ucuz – baha, fərq eləmir satana,
Fil qulağı rahat yerdi yatana.
Çox böyükdü bu xəracın quyusu,
Dolmaq bilmir gözü acın quyusu,
Udur bizi ehtiyacın quyusu,
Çörəyimiz, təndirimiz kəsilir,
Bir yandan da kəndirimiz kəsilir.
Ürək dözmür parça-parça vətənə,
Yad ilmələr hopub xalça vətənə,
Haram olduq, bu halalca vətənə,
Bütün günü deyə-deyə qalmışam,
Ürəyimi yeyə-yeyə qalmışam.
Qara nöyüt qaralayıb rəngimi,
Naşı rəssam yaralayıb rəngimi,
Arvadyosun lağa qoyur «cəngimi»,
Adam daha sözdən-sovdan iyrənir,
Qaçaqaçdan, qovhaqovdan iyrənir.
Yaş işlərdə bircə quru tapmadım,
O hünəri, o qüruru tapmadım,
Aydan arı, sudan duru tapmadım,
Ömür keçdi boz-bulanıq beləcə,
Boş ümidik, boş gümanıq beləcə.
***
Mən daha nə yazım təsəllim olsun,
Dünya bir qəpiyə dəyməz gözümdə.
Həyatda o qədər acı çəkmişəm,
Çox acı səslənir şirin sözüm də!
Səadət yellənir ağ bayraq kimi,
Həsrət ağaclarım çiçəkləyiblər.
Eşqin yollarında bir uşaq kimi,
Mənim tək çoxları iməkləyiblər.
Gördüyüm yuxunu danışdım suya,
Bəs bu nə gecədir, sabahı yoxdur.
Sənimi qınayım, özümümü ya,
Heç kimin bir zərrə günahı yoxdur.
Alıb ağuşuna dumanlar məni,
Nə ünvan bilirəm, nə ad çəkirəm.
Hara aparacaq gümanlar məni,
İçimdə gizlicə fəryad çəkirəm.
Təzə qurşanmışam papirosa da,
Çox əcəb görünür tüstüdə şəklin.
Hava soyusa da yubanma, tez gəl,
Ölsəm, isti-isti, əlində əklil.
Gələrsən quruyar gözünün yaşı,
Dərdinə dil verməz qəmin dilləri.
Gələrsən, öpərsən bir soyuq daşı,
Örtərsən üstümə qərənfilləri.
