DAXMA
Günəşin usanıb
Qərbdən doğacağı gün
İnsan gəldiyi yerə tüpürəcək.
Köntöy addımlarla qaçacaq ölümün ağuşuna.
Tanrı da bezəcək yaratmaqdan.
Dərin bir köks ötürəcək , qoca.
Peşman olacaq yaradılışı yaratdığına.
Ama , belə baxanda
Mənimçün nə fərqi var ki ?
Ölümdən gizlənəcəyim bir daxma..
İçimdə bir daxma var ki ,
Söz daxması.
Gündüzləri aydın ,
Gecələri sakit...səssiz ,
Bağçası səliqəli ,
Pəncərələri tərtəmiz .
Mənim daxmam.
Balaca bağçasında iki balaca qız oynaşar.
Balaca olsa da , mənim daxmam.
Bacasından tüstüsü beynimə sızar .
Beynim dumanlı ,
əllərim yazar.
Gözlərim Tanrını görənə qədər ,
Fikrim sonsuzluğa düşənə qədər ,
Sən mənim daxmama gələnə qədər .
Gündüzləri aydın ,
Gecələri sakit...səssiz ,
Bağçası səliqəli ,
Pəncərələri tərtəmiz ,
Bir də sən olsan orda...
ANLADIM
Anladım , qar çiçəyim.
Anladım , həyatımın mənası.
Xoşbəxt olmaqçün
Xoşbəxt doğulmaq lazım imiş.
Uzuun qışdan sonra
Ürəyimdə cücərən körpəcik bir nərgizsən.
Ürəyimin sevinci , ilk baharın carçısı.
...Fəqət !
Yenə şəkildəki narahat baxışların aman vermir mənə.
Qınayırsan məni , yenə.
De...nə edə bilərdim axı ?!
Nə etməliydim ?!
Özü , ailəsi ac səfil balıqçı kimi
Gəldim sahilə sarı.
Tilova xoşbəxtlik yox ,
Şairlik düşdü , gülüm.
O isə , mən şair yox ,
Xoşbəxt olmaq istirdim.
Gözlərim uzaqlara sakin.
Hislərim sığışmır misralara.
Sevincimi araqla ,
Kədərimi göz yaşıyla yuyuram indi.
Səssiz...sənsiz gecələrdə
Ağlayıram , qar çiçəyim.
Ağlayıram , həyatımın mənası.
KATARSİS
Doğuluş...
Axı sən nə bilirsən , nədir doğuluş ?!
Doğuluş , gur-gur yanan işıqlara
Kor-kor baxışlarla
Başıaşağı , gözucu baxmaq...
Köntöy-köntöy
Başıaşağı ,yavaş-yavaş rəqs etmək ...
Kimisə qucaqlayıb ,
Kiminsə xoş ətrini ciyərlərə çəkmək ...
Deyil !
Doğuluş , başdan - ayağa təsəllidir ,
Fani insanın əbədiyyət üfüqlərinə baxıb
Özü-özünə təsəlli verməsidir...
Mərhəmət ...
Axı sən nə bilirsən , nədir mərhəmət ?!
Mərhəmət , gözdən iraq küçələrlə yol getmək ,
Çadralı qoca bir dilənçiyə rastlamaq ,
Açılı qalmış bir ələ bir sikkə tullamaq
Deyil !
Mərhəmət , günahsızılığın həsrətli sevgilisidir .
Mərhəmət birgün günahsızılığa qovuşacaq .
Sevgi...
Axı sən nə bilirsən , nədir sevgi ?!
Sevgi , ilk baxışdan kimdənsə xoşlanmaq ,
İlk görüşdən kiməsə bağlanmaq ,
İlk ayrılıqdan kiməsə dəyər vermək ,
Və bütün bunların bədəlini istəmək ,
Qarşılıq görməyəndə ağlamaq
Deyil !
Sevgi , güzgüyə baxacağında
Əksini görməyəcəyinə əmin olub da
Güzgüyə baxmaqdır.
Böyük sevgilər hər zaman qarşılıqsız olur , əfəndim .
Ölüm...
Axı sən nə bilirsən , nədir ölüm ?!
Ölüm , 60-70 illik
Tanrıya aparan körpünün sonu ,
Danışmağın əbəs olduğunu anlayıb susmaq ,
İşığı boğan qaranlıq
Deyil !
Ölüm , unudulmaqdır,
Ya da şairin şeir yazma vərdişini tərk etməsi ...
Sus...
Axı sən nə bilirsən , əfəndim ?!
Bir düşün !
FEVRALIN 19-U
Fevralın 19-u...
Şənbə günü...
Şəhərimə yenə yağış yağır...
Ağına-bozuna baxmadan ,
Evimdən uzaqlaşan ,
Böyüklü-kiçikli çıxıb getməyə üz qoyan
Ayaq izlərini
Yuyub aparır qapımın kandarından.
Yazdığın dərmanları atmıram.
Ölümdən qorxmuram ,
Nə vaxt ölərəm -ölərəm .
Düşünəndə ki , insanlar
Yalnız qorxudan nəsə edirlər ,
Onda ,elə bil ,
Başıma bir qazan qaynar su tökürlər .
Sən demə , Əmir Teymur düz deyirmiş ,
Kainat qorxu üzərində bərqərarmış .
Biz ona görə , sərxoş oluruq ki ,
Qorxuruq...
Birdən , yaşlanarıq .
Biz ona görə yaşlanırıq ki ,
Qorxuruq...
Birdən ,əslində böyük uşaqlar olduğumuzu dərk edərik .
Biz ona görə uşaq böyüdürük ki ,
Qorxuruq...
Birdən , ahıl çağımızda tənha qalarıq .
Biz ona görə yaşayırıq ki ,
Qorxuruq ...
Birdən , ölərik.
Biz ona görə ölmürük ki ,
Qorxuruq...
Birdən , cəhənnəmə düşərik.
Unudulmaq qorxusu...
Aclıq qorxusu...
Kimsəsizlik qorxusu...
Ölüm qorxusu...
Biz heç vaxt
Özgürlük nə deməkdir bilməyəcəyik , əfəndim...
Yenə Fevralın 19-u ...
Yenə şənbə günü...
Yenə şəhərimə yağış yağır...
İki gündür ki , gündəlik tutmuşam özümə .
Anlamsız , xroniki günlərimi dəftərlə bölüşürəm .
Arada sevgilim yadıma düşür .
Arada oturub şeir yazıram.
Arada boz gödəkçəmi geyinib
Gedirəm sevgilimi uzaqdan seyr etməyə.
Arada evdə otururam ,
İçimə çəkilib ağlayıram .
Heç kim görmür göz yaşlarımı.
Arada qalmışam...
Yenə Fevralın 19-u...
Yenə şənbə günü...
Yağış kəsmiş ...
Gecə saat 12-yə 1 dəqiqə qalmaqda...
