-
Xəyalə Sevil
YENİ ŞEİRLƏR
Göyün üzü göy divardı
Axşam düşür.
Qaranlıq pərdə kimi
Çəkilir pəncərəmə,
Qaralır evimin rəngi
Və tənhalıq başlayır...
Tavanı çökmüş evdi gözüm,
Damır, damır yanağıma.
Üzü sənə sarı
Yol da uzanıb,
Böyüyüb ayağıma.
Eeeh! Bircə bacarasan ölməyi,
Gözlərini sulu çəkəsən
Sənsiz, quru dunyadan.
Heyif...
Göyün üzü göy divardı,
Çıxmaq olmur bu dünyadan.
Görüş yerim
Görüşünə gəlmişəm,
Necəsən, görüş yerim?
Tək gəlmişəm,
Boylanma yolların ayağına.
Sənin dediyin oğlan
Çıxmayıb qabağıma...
Görüşünə gəlmişəm,
Necəsən, görüş yerim?
Dəyişmisən.
Ağacın da töküb yarpaqlarını,
Torpağın yarpaqlayıb.
Gözlərimin həsrətini
Budaqların ağlayıb.
Yaşıl oturacaqlarını
Dəcəl aşiqlər cızıb,
A+B yazıb,
B+C yazıb...
Bu da həmin dayanacaq,
Məni yola salan hanı?
Bircə addım ayrılmamış,
Həsrətimi alan hanı?
İndi darıxmırmı, görən,
Mənim adımla çağırmır dostlarını,
Dili karıxmırmı, görən...
Sən ölən görüşlərin
Qalan qəbristanlığı.
Mənim səadətimin
Yalan qəbristanlığı.
Görüşündən gedirəm,
Salamat qal, görüş yerim.
Sən eşqimin ana bətni,
Dönüş yerim, dönüş yerim.
Bir payız axşamı...
Bir payız axşamı
Qaralan buludların
Səsi düşər üstünə.
Atar yağışını
Göy üzü giley kimi.
Yollar da burular
Ayağının altından,
Sola dönər,sağa dönər.
Ürəyin “hə”ni, ”yox”u
Bilməyən uşağa dönər.
Elə darıxarsan mənsiz...
Belə darıxarsan mənsiz!