-
Ruzbeh Məmməd
Büstümün önündə bir uşağın oxuduğu şeir
Üzü qabar bağayıb üzünə baxılmaqdan
heykəllərin
Bircə bu şəhərdə heykəllərdən pul yığılmır -
durduğu yer haqqı!
Küçə təmizləyən qadınlar hər gün bir ağız üzünə tüpürür
Axşam da, səhər də
Allah haqqı...
Olmazın sevgisin yaşatdın mənə
Bir də çətin unudam bu yalqızlığı
Niyyətli deyildim səni sevməyə
əfv eylə,noolar bu uşaqlığı.
elə olmasaydı,belə olmazdı
unutmaq vardı ye, bu da bir işdi.
səni bilmirəm heç məndə bu çoxdan
lap çoxdan bildiyim köhnə vərdişdi...
hələ saçlarıma yağan bu ağ qar
arxamca tökülən göz yaşı olar
adamı unudar qırxillik qarı
bir vaxt sevdiyin qız başdaşı olar
101 il sevdiyim qadın üçün
Adamın öz qolu üstünə uzandığı andı gücsüzlüyü
ən isti xatirədi yaşanmamışlar
illərlə qapısı döyülməyən evəm mən...
bütün darıxmaların sonu darıxmaqdı,
bütün sıxıntıların öz rəngi var,
bütün görüşlər ayrılıqla bitməlidi
ən axmaq şey iradəsizlikdi.
bütün olaylar təsadüfdən yaranmır
düşündüyümüz müstəvinin o biri tərəfinə düşən şəkildi
bütün baxışlar...
ən çox gedilən yoldu xəyallar
ən çox oynanılan oyuncaqdı düşüncə
ən çox başa gələn şeydı darıxmaq
müqavimətin ən son həddi çarəsizlikdi
ən çox uzun sürən xəstəlikdi yaşamaq
ağlamıram yastığımdakı yaş saçlarının şehidi
nəfəsimlə əriyən,deyən kişilərdənəm mən də.
bütün sonsuzluqlar ”n” lə başlayırsa
bütün yalqızlıqların hərfi nədir bəs?
Ümümiyyətlə xəyalları harda azdıranda
qayıdıb dönə bilməz arxasınca adamın
Bütün xəstəliyin dərmanı yoxmuş sən demə
Hələ bu gün də sevgilisinə üç qat uduzan qızlar
Pəncərə lövhəsində sevdiyi oğlanın
adının baş hərfinin bədənini cızırsa
Şizofreniya xəstəliyinə onların övladlarının da
yoluxması ehtimalı yüzə-yüzdür..
əskidən qalan şəklə baxıb gülümsünürüksə
demək yeni olan heç nə yoxdur
artan lazımsız bioqrafiyalaradır
başımız ağrıyanda əskisitək sızlıyırıqsa
müqavimətin yoxluğunun nişanəsidi
adam tənha qalanda,yaxınlar da uzaqlaşır
uzaqlaşdıqca adam yalqızlaşır,
kiçik otaqlar böyüyür
otaqlar böyüdükcə adamlar qorxaqlaşır
ayağının altındakı yol ən vəfalı çıxır
səni gəzdirirsə deməli ən doğman sayılır
101 il sevdiyin qadın səni atırsa bu vəfasızlıq yox
Sənə yenidən şans tanıtmasıdır
Ara bir vaxt elə gəl darıxmağa
Dəstəyi qırılıb bu qapının da
Yeri yox yapışıb bir əl tutmağa
Bilirəm vaxtın yox kef içindəsən
Ara bir vaxt elə gəl darıxmağa
Ekranlar qaraldı qarışdı ömür
Çatmadım vaxtında keçdi bu ildə
Ay bala, kanalı dəyişdir görək
Danışır bilmirəm bu hansı dildə...
Girim tabutuma qol-boyun gəzim
Qoluma söykənsin quru taxtalar
Gözümü bağlama indidən, ana
Alnıma baxmışam hələ baxta var
***
Sən içində öldürdüyün
O mənə yazığın gəlsin
Neçə-neçə keçirdiyin
Dünənə yazığın gəlsin
Dişimlə cırmaqladığım
Gah da ki sığalladığım
Açıb öpüb bağladığım
Sinənə yazığın gəlsin
Həm sevib, həm də atdığım
Saçlarını dağıtdığım
Hər gün bir az unutduğum
Qız sənə yazığın gəlsin
Bu gün saatı 23 saat qabağa çəkdilər
Aqşin Yeniseyə məktub
qardaş, tanrı bizləri yaşamaqla cəzalandırıb.
bakirə arzular tükənibdi içimizdə,
zorlanıbdı insanlıq
bircə hər şey vərəqin köksündə bakirədi,
o da ki bir göz qırpımı içində
sözistanda ikicanlı sözlər
hər gün eyni təsəlli
-narahat olma,düzələr...
o sınmış, qolu olmayan ümidlərimə and olsun
həyatı mən anamın qarnında görmüşdüm
onun üçün doğulanda üç-dörd ağız ağladım
atam güləndə, anam sevinəndə mən çabalayıb ağlayırdım
son kəs peşman olmuşdum
and olsun xiffətimin bərəkətinə
yaşamağa yorğunam,susamışam öz qanıma
vallah bu dünyanın şəhəri də,kəndi də birdi.
harda insan varsa orada
nöqsan var,
harda ev varsa orda zibil var
harda şeytan varsa orda ehtiras var
özümü yerdə qoyub
göyün qübbəsində bir gecəlik yatmaq istəyirəm
bir-iki gün öz yerimə “unudulum”
bu axşam oturub doyunca dərd çəkmişəm kef yerinə
güzaranım ümidlərimi soluxdurmaqla,
nəm çəkmiş xəyalları qurutmaqla keçir
başım qarışıb vaxt tapıb ürəyimcə darıxammıram
bu gündə saatı 23 saat qabağa çəkdilər
üç yüz dəfə tanrıya edilən dua
və özümü dərk edəndə üç yüz dəfə tanrıdan dilədim ki,
tanrı, mənə qarğa ömrü verməklə cəzalandırma,
dilədim ki məni yaşamaqla günahlandırma...
Sonra da dilədim ki pişik qovan küçə itlərinə, küçədə yaşamaq,
həmin o pişik qovan itlərə,pişik qismət eləmə.
Dilədim ki çörək üçün zibilxanaları gəzən bomjun qarşısına ilk
dəfə sevdiyi qıza ”zibil atmaq günahını” yazma
Tanrı, Adəm olmağı da istəmirəm
Cənnətə getmək bir ayıb,cənnətindən getmək iki ayıb!
Yaman acımasız olar, əminəm, həm də utandırıcı
Korlanmış, vaxtı keçmiş bəxtlərdən yamama ömrümə
Uzağı bir gün ömür ver
O da ki öldürmək üçün bəndən olsun deyə...
Tanrı,əgər mənim yaradılışım anam üçün sevindirici olubsa
Anam məni bağışlasın
Mən məhkum deyiləm, cəzalanam ümidlərlə
Və özümü böyüdəm illərlə
yaşayam kifir özündən razı, özünü aldadan səfillərlə