-
Bu şeirlər "Ədəbi Azadlıq-2015" müsabiqəsinin münsiflər heyətindən bal alsa da, bu, 20-liyə keçmək üçün bəs etməyib.
Pərvanə Rəhimova
Şəhərimi düşünərkən...
Bu şəhərdə hüzn çoxdur!
Göz yaşından şərab süzüb
əsarətə kölə olmuş kədərinin sağlığına,
içən çoxdur!
Meqapolis tənhalığı,
çarəsizlik tablosu,
nə istəsən adlandır.
İstəsən,
monoton həyat tərzi,
ağlayan sərxoşlar şəhəri,
dəvəsi ölmüş ərəb de.
Amma bilirsən,əziz dost?!
Məncə,
sən görməlisən ki əslində
bu şəhər
büzüşüb soyuq çarpayıda
hay verməyəcəyin bilə-bilə,
anasını çağıran
yetim körpələr evidir!
Burda
şefinin qorxusundan
gülüşünü qutuya qoyub
niyə sualını necəyə dəyişən
göstəbəklər çoxdur!
Bəzən də bu şəhər
kor, lal dilənçiyə
qoluzorlu dəyənəklinin
“məndən qorxursan?” sualına
sükutla möhürlənmiş nifrətidir!
Fəryadlara qapanmış kar qulaqlar
bəlkə eşitsin deyə,
Bəlkələrin səsi
Allaha yetsin deyə,
intihar hörüyülə boğazına
sığal çəkən çoxdur..! Lap çox!...
Bilirsən?!
Doğruları yalana satan vicdanı itənlərin,
yala hürən köpəklərin
xaltasıdır bu şəhər!
Ərinə xoş getmək üçün
bətnindəki qız dölünü abort stoluna çıxarıb
tikələyən,
sonra ona “istədiyin oldu”
müjdəsini verən
ismətsizlərin “savabı”dır bu şəhər!
Mənimçün bu şəhər
rüzgarın sahilə‒ölümə tərk etdiyi
çırpınan ümidimdir!
Bu şəhərdə dözüm ölümün əkizidir.
Lap əvvəldən...
Ömrü boyu susaraq,
zülmün qibləsində
ədaləti qurban kəsən başkəsənlər,
daş əkənlər çoxdur! Lap çox!
Daha bəsdir, çarəsiz dost!
Yalvarıb
Tanrıya dilənmə, sürünmə!
Görmürsənmi bu şəhərə göylərdən də
çözüm yoxdur?!
Biganəlik toxumu səpilib vicdan sahələrinə!
Axtarma...!
Azad olan heç nə yoxdur!
Ağ köpüklü, tünd qəhvəlik görüş…
Yağışlı bir gündə qaçıb
Ümidlərimizi əzən
Məişət işindən, monoton həyat yükündən,
Bir fincan qəhvə içəkmi?!
Gecəni ilmələyir qürub çağı,
Sən tək uzaqdı sübh günəşi...
Mənsə yuxusuz, yorğun,
Doğuşunu‒günəşimi gözləyirəm!
Gözlərim ulduza baxsın deyə,
Yuxularımda gözlərinə bir ovuc
Ulduz çiləyirəm!
İstəsən heç tutma əllərimdən.
Toxunmasın lap baxışın dodağıma!
Amma səssizcə,
Köpüklü tünd qəhvə içəkmi?!
Yorğun səslə dindir məni.
Gileylənib həyat səhnəsindəki rolundan,
Şefinin kaprizlərindən,
Yorucu günündən danış.
Dinlərəm...!
Susaram...!
Təki bir yağışlıq görüşə sevindir məni.
Gözümdən səssiz axan damlalar,
Sığallasın dən düşmüş telini.
Bilirsən ,əzizim,
Köpüklü fincana zillənmiş yorğun,
Solğun baxışların tək
Bu qış bir az sərt idi.
Bilirəm,
Alnındakı qırışlarınadək
Həyatında hər şey tərsdir.
İstəsən susaram bir ömürlük.
Toz dumanını qucaqlayan
Yay yağışı kimi
Ruhuna yağıb
Arınmaq istəyirəm səndə!
Nə deyirsən?!
Tələsəkmi,
Ağ köpüklü,
Tünd qəhvəlik görüşə?!
