-
Hədiyyə Şəfaqət
“Azadlıq” üçün yeni mətnlər
***
...İşıqlı küçənin gözqamaşdıran aldanışından qopub
Keçid pilləkənində oturmuş səfil uşaq
Əlindəki çörək parçasından kiçik loxmalar qoparıb,
Növbəylə bir dəfə öz ağzına,
Bir dəfə
Yanındakı pişik balasının qabağına qoyurdu.
Pişik balası
Hər loxmadan qabaq uzanan əldən çəkinib tüklərini qabardırdı...
Pişik balası balaca və arıqdı...
Uşaq balaca və arıqdı...
Hər dəfə bir-birinə baxanda
Bəbəklərinə dəyib qayıdırdı
Varlılar küçəsinin işıltısı...
***
Kişi,
Sənin müharibə dediyin,
Qanını qaynadan atəş səsləri, şəhid xəbərləri
Faciədir...
Mən onsuz da canımın hayındayam...
İntiqam...
Anlayıram mən, dostunu, qardaşını itirmək
Acıdır və unudula bilmir
Amma onlar, qarşıdakılar da susmayacaqlar...
Sənin başında qəhrəmanlıq dastanlarının havası var,
Mənim qəlbimdə qorxu
Oğlumun ölməsini istəmirəm
O həm də sənin oğlundur...
Bilirəm,
Bilirəm "onlar başladı",
Həmişə kimsə başlayır...
Onsuz da ölürük, bilirəm
Şərəfli ölüm sayılırmış cəbhədəki,
Kimin üçün?...
Kişi,
Nə uğruna atılırsan döyüşə?
O yerdə ki, həyat bir anda bitir
Heç yoxmuşsan kimi.
Hər şey
Döyüş meydanlarından çox uzaqlarda həll edilir...
Amma sən sanki daha çox mənim-
Əsir götürülən qadınların varlığını bəhanə gətirirsən,
Sakitləşmirsən...
Kişi,
Dünyanın hər yerində
Hələ uşaqkən
Gəlinciklərimizə gülən, "gəlin-bacı" oyunundakı
Evlərimizi dağıdan siz deyildinizmi?
Zaman dardı
Tələsik böyüdünüz,
Taxta qılınclarınızı və məftil tüfənglərinizi
Gizlədib əsgər getdiniz...
Oyunlarınızın sizinlə birgə böyüməyinə nə gərək vardı?...
***
...Saçlarım gecələrə dağılır
Sən bilməzsən...
Toparlayammır gözlərim,
Nəmli gözlərim saçlarımı göy üzündən,
Külək onları kim bilir haralara aparır...
Çöllər saralmağa başlayıb yenə
Çiçəklərin qurumuş dodaqları heç nə pıçıldayammaz...
Heç nə deyəmməz torpağın cadarlanmış sinəsi...
Su...
Su...
Su...
Otların ətri üçün dinləyirəm qaranlığı
İşıq böcəkləri oxuyur...
Gecikmiş yolçulara yalvarıram ürəyimdə-
Lütfən
Siqaret kötüklərini
Və kibrit çöplərini söndürün...
***
...Gecəsi sükutdu,
Bu lal şəhərin
Dolaşıb qarışıq küçələrində səni düşünürəm...
Gözlərim dolur,
Əlimin tərsiylə baxışlarımı
Silib küsdürürəm göz yaşlarımı...
Heç bu dərinlikdə,
Bu qaranlıqda
Şəhər görmüsənmi-bir odur, bir mən
Yapışıb əl-ələ adlamaqdayıq
Kimsəsiz evlərin kölgələrindən...
İndi duyursanmı,
Yuxulardakı səssiz hıçqırtılar harda yaşayır,
Harda çabalayır sabahlar üçün,
Nisgil hardan doğur,
Hardan başlayır...
Susuruq
Gözləmək ayini kimi
Daha soruşmuruq nə vaxtdan bəri
Gecənin yerini
Sübhün yerini...
Bir nəfəs,
Bir hənir
Yetir göy üzünə əl uzatmağa
Açırıq növbəylə bir-birimizin
Qolundan iplərin düyünlərini...
