-
Murad Ahiz
Şeirlər
***
Ovuclarında əllərim
sığallanmağa pişik balasıymış
əllərim üşüyür ovucsuzluğa...
gecənin rəngi bir şəhərin işıqlarıdı yoxluğa
bətndən küçəyə doğulanlar
dünyanın uşaqlarıdı
biz, qəlibini hördüyümüz ölkələrin.
Küçələrdə yorğunluğa dolaşır
Yolsuzluğa bulaşmış qadınlar
O qadının qoynuna sığışa bilir bir şəhər
bir qadına qucaq ola bilmir bir şəhərin qolları...
ovutmur, ovutmur, başımı qatmağa
bir şəhərin çoxluğu...
boşdu, boşdu...
İşıq düşən o hissə boşdu şəhərə
qürub deyilsə
Yoxluğun yaşadıqlarımızın
bitmişliyinə ovucdu
əllərim üşüyür ovucsuzluğa...
***
Günəşin tərs üzü gülümsəyişin ağlamsınması
Qışın tutqun buludları qovalayıb gətirir baharı
əski mifoloji mətnləri yaradan başlar
mistik sevdalara bir uzun pərdə çəkmişlər
sevdalar tanrılaşmış, tanrılar insanlaşmış sevdalarında
ovuclarında bir tanrı qurban etmiş ürəyinin səssizliyinə
bir şüşə kvadrata çırpınan div ruhu
xilaskar nağıl qəhramanının əllərində ölməmiş
əslində azadlığı ikiləşdirmiş göyərçin...
ölümün qurtuluşu, qurtuluşun ölüm azadlığı
qızın bəhanə olduğu həqiqətin nağılvariliyinə
diz qoymuş başın dincliyi
qırxıncı qapı qırx günlük yuxu
qırx gün sonra gərdəyə girən
şahzadənin qırxıncı sevdasına baş qoyur
bir qalanı tamamlamağa...
.
bütün qadınların bətnindəki
ürəyində qıvrılıb yatanın özüdü
bütün boylu qadınlar
təbətin yanlış simmetriyası
pozur tanrının qanunlarını
uyuşmur
tanrı da pay umur bəzən
əl açanların əllərindən
uzunların boyundan.
Yazmağa tale umur
Qadının bətnindəkindən
Təbiət siqaret külünə aclıqdı biraz
öz doğduğunu
iki barmaq arasında yandırıb
quylayırıq mədəsinə.
O alnımıza yazır yazılarını
Biz, alnından qopardığımız ağaclara
Vərəq–vərəq
Ev, bir pərdənin tülünə pəncərədi
Gizlənib arxasından görürük başqalarını
Hörümçək toruna necə möhtacsa
Qorunmağa hörürük altında gizləndiklərimizi
Düşən başın qənimidi
Səmadan nə gəlirsə gəlsin...
***
küçələrdə itirdiyin fikirləri
əllərində tapar gözlərin
bu küçə həmin küçənin tinidi
özünü tamamlayır, yollarından doğulub.
Hardasa yolun küçə adı olduğu yerdə qıvrılıb qalmışdı
küskünlükdən yoğrulmuş sözlərin...
Sözlərin,
bir təndir dolusu çörək qoxusu qədər doğmalanmış
tozlanmağa küçə gəzir doğulmağa
dilinlə dodaqlarının həmrəyliyinə qısılıb.
Küçələr- yer kürəsinin söyləyə bilmədiyi cızmaqaralar
əllərindəki cizgilər ürəyində gizlətdiyinin alın yazısıdı...
.
İçki sərsəmliyi
Ana olmuş bir qadının
evlisizliyi qədər tünddü içkilər
başımı ağrıdır
əllərində tikanlı qızılgül var küçənin
ayağında beton səkilər...
o qadının yerişi kökəlib
qollarına həsrət qalan qucaqlama istəyi
qayğı əksikliyidi.
O qız,
o qızsa biraz evlidi
tamamlana bilməyib doğulmağa.
Küçə uzanıb səkilərə şəhərdən keçir.
Zəhirmara qalsın bu içkini
.
Evdən çıxanada o oğlan tipini geyinib aynaya
Ona görə yalan deyir aynalar şahzadələrə
Yanındakı gözləri dolmuş qız
Zorla gülümsəməyə çalışır
Havaya qalxmış ələ...
***
Saralmış on yeddinci səhifə
Aidləşirdi möhürlə
Dövlət kitabxanalarına...
.
Vərəqlər arasına qızılgül qoxusu
Vərəqlər arasına qızılgül rəsmi
Vərəqlər arasına qızılgül qurusu
Vərəqlər arasına barmaqlarından doğulurdu
Uşaqların çoxusu
Cızmaqaraları ilk əlifba.
Uşağa doğmalaşmış kitab
Qarşısına atılmış baş qatmağa
Sevişmə zamanı valideynlərinə
Başıqatılmış fasilə...
Və o uşaqlar heç vaxt böyümədi
Bütün illər uşaqlıqlarının üstünə yığıldı
Baş qatmağa!
