-
Hədiyyə Şəfaqət
EDAM və İNTİHAR ÜÇÜN ELEGİYA
Budur o, gəlib çatmışdır,
Əzab və qorxu günlərinin boz dumanı tutmuşdur göyü
Və yerdə yananların tüstüsü
İndi onlar çoxdurlar və hər gün artırlar...
Əllər bilmirəm niyə, hələ də sinələrdə
Və dizləri döyməkdədir
Səslər niyə hələ də dualara arxalanır,
Və gözəgörünməzlərə-
Halbuki Tanrılar yatırlar!
Qalxmadan yumruqlar,
Və "ƏDALƏT"- deyə bağırmadan
Silinmədən illərlə üstümüzü tutan toz,
Və gözümüzü qamaşdıran parıltılar pərdə kimi açılmadan
Koruq...
Biz
Qan görmürük,
O gizli yerlərdə xəlvətcə axıdılır
Qüvvədən düşdükcə anlayacağıq...
Mütiliyə öyrədilmişik, əhilləşdirilmiş yaratıqlar kimi,
Və ancaq bir-birimizin üstünə mırıldayırıq,
Qəzəbimizi bir-birimizin üstünə qusuruq
Və biz
Bir-birimizin necə növbəti qurban kimi
Cəhənnəmdə gözdən itməsinə baxıb köks ötürürük-
Yenə alınmadı! - deyib susuruq...
Əvəzində onlar-
Başqaları atılır zülmün və zərbənin altına,
Sonu məlum...
Qayıdırlar və biət edirlər
Bu
Əyilmiş başlar deyil, sındırılmış boyunlardır zindanlarda...
Və biz durmadan onu - yeni Qəhramanı axtarırıq ki,
O, hamımızın yerinə qışqırsın,
Hamımızın yerinə vuruşsun və vurulsun,
Sağ qalarsa belə-
Öhdəsindən özümüz gələrik...
...Adamları anlamağa nə var ki, hərçənd ki, biz bunun əvəzinə
Nəsə bir axmaq səbəb tapıb gülürük...
Adamlar
Bir-birinə oxşayan aldadıcı vəədlər qədər
Dolaşıq deyillər.
Onların hər iki hissi - nifrəti və sevgisi
Və ürəklərindəki səbr
Təmiz və məsumdur...
Çoxdan çiyinlərinə yükləyib vətən dediyimiz şeyin ağırlığını,
Rahatlamışıq...
Bunu onlara qapılarını qəfil döyən,
Üstünə bayraq açılmış əsgər meyitləri xatırladır arabir...
Biz ordaydıq, işıqlı və cingiltili küçələrin şəhərində
Hərəmiz özümzə bir sığınacaq və kölgə tapıb
Unutmuşduq
Beynimiz dumanlanmışdı, xoşallanmışdıq atılmış uşaq kimi sığaldan,
Və qarşımıza qoyulan tikədən,
Əvəzində
Qəfəslərə sıxışdırılmışdıq və
Onların ağalıq edəcəyi yerlər təmizlənmişdi...
Bunun olmaması üçün yuxuya getməməliydik,
Günahkarıq.
Hələ bu azmış kimi də bir-birimizi daşlayırıq...
...Bu ocaqlar
Azadlıq meydanında söndürüləndən bəri
Özümüzə çalacağımız kibrit çöplərində gizlənmişdi,
Zaman yetişib - yanırıq...
Biz kəndirlərdən və zəncirlərdən çoxdan asılmışdıq
İndi ölməyə başlayırıq...