-
Furqan
Şeirlər
açıq-aydın eşidirəm:
bu qoca ağac
hər gün,
hər saat,
hər dəqiqə
yarpaq pıçıltısıyla
şükür edir Allaha -
insan yaradılmadığı üçün...
***
gedəndə
arxamca su atdılar
və dedilər ki, yeri!
atdıqları su
ləpirlərimi yuyub apardı,
qayıda bilmədim geri...
***
günlərin bir günü
rentgenə salacaqlar səni...
gözlərinə inanmayacaq həkim,
heyrətlənəcək
və eynilə belə deyəcək:
“oy daaaaaaaaa...”
sinəndə daş tapılacaq
yumruq boyda...
***
...məsələn,
bu ağac
öz kölgəsini qoruyur
günəşin istisindən...
...və biz də
yarpaq olmalıydıq əslində...
...olammadıq - heyif!
***
gecənin sükutunu
yorğan kimi yox,
asfalt kimi çəkib üstünə
daş yuxuya gedib şəhər...
xatirələrini
ağ neft kimi töküb üstünə
qəsd edir özünə-
yata bilmir bir nəfər...
***
bu yağan yağışın ucundan tutub
ancaq yoxa çıxmaq olar, qadası -
toz üstə yıxılıb qalmış
bir sərxoş ləpir kimi...
***
hər gün bir kərpic ucalan
bu qəm ev olmayıb hələ...
***
bir gecə yuxuda
bir taksi tutub
düz ömür yolunun başına -
uşaqlıq yaşına sürdürəsən...
neçəyə aparar
görəsən?!
***
...görən niyə söndürürlər
bu işıqlı adamları?!
axı işıqlı adamlar
işıqpulu yazmır, dost...
***
eynəyimin şüşələri
nə qədər böyüdür böyütsün -
fərqi yox...
nəsən ki, guya?!
elə o boydasan, elə əvvəlkisən,
elə balacasan,
cılızsan, dünya...