-
Xəyalə Sevil
Ürəyim qapımda döyünür indi
İllər külək kimi yüyürüb keçir,
Nə ömür gecikir, nə gün gecikir.
Tale yolumuzu kəsəndən bəri,
O yol səni çəkir, bu məni çəkir.
Bir qadın boylanır pəncərənizdən,
Bir uşaq ağlayır evində sənin.
Hər gün qadınından gizlənir, elə
Şəklim xəcalətdi cibində sənin.
Ölür, gözümdəki ümid də ölür,
Sən gələn deyilsən, ha bəzən, düzən.
Ürəyim qapımda döyünür indi,
Çıxıb görürəm ki, sən gəlməmisən.
Daha xəyallardı görüş yerimiz...
Qoy yandırım ağ şamı,
Saçlarımı dağıtsın əllərinin oxşamı.
Nə mən səni unudum, nə sən məni, yaxşımı?
