-
Sədaqət Əliqızı
Şeirlər
Dünya tabut kimi
Oturduğum otaqda tək
Nə səs var nə bir kəs
Ətrafda yalnız sukut var
Tənhalığmın sübutu kimi
Durub aynaya baxıram
Ağarmış saçlarım
Güzgüdən mənə boylanır
Gəncliyimin süqutu kimi
Şəhər insanlarla dolu
Qalabalıq havasızlıq
Boş və qaranlıq
Bu dünya tabut kimi
SONUNA QƏDƏR
Bu şəhərin canı sıxıla-sıxıla içinə sığdırıb hər kəsi
Ümidi üzülənləri, taleyindən küsənləri,
özünə künc gəzənləri,
bir badəlik sevgiləri, mənəm-mənəm deyənləri,
qoluzorlu kəsləri,
zəifləri, əzilənləri, daha kimləri, kimləri...
Bu qədər geniş bu şəhərin daş “qəlbi”
Gühahlar içində çırpınan gecələri,
gizlətməyə çalışır içindəki
iyrənclikləri,
ləkələnən şərəfləri, qırılan qürurları.
Hər kəsin can atdığı bu şəhər,
İradələri sınağa çəkəcək sonuna qədər.
