-
Hədiyyə Şəfaqət
YERDƏ GÖYDƏ BEŞ ŞEİR
BİRİNCİ
...adi
adidən adidir
gecənin gündüzü əvəzləməsi
davam etməkdəyik ya
Günəş
və öz oxumuz ətrafında fırlanmağa?..
...şairlər
bunu bilir,
amma
belə düşünmür,
adilikdə nəsə tapır darıxmağa...
...güya
səhər açılınca harasa çəkilir sevgilər,
və özləm bitir?
yox,
iş saatları başlayır...
...ancaq gecələr sevə bilənlərə müjdə-
-bizim günortamız
dünyanın hansısa nöqtəsində gecədir...
...elm sübut edib ki,
sevgi də
adi biokimyəvi hadisədir...
(yəqin qaranlıqda qüvvətlənir)
eh....
adam, adam...
sən ki,
ürəyinin döyüntülərini
gecə də, gündüz də duyursan...
...bura vaxtıyla
gecə yarıdan keçir...
hey,
...Tanrı!
sən adətən
hara vaxtıyla uyuyursan?...
İKİNCİ
Arzuların ən gözəli
Kədərlidir
Kişilərin
"Qadınlar nə istəyir?"-sualına
Cavab axtarması qədər
Qadını
Heç nə istəməyə qoymayın...
Qadınların ən gözəli
Bur şüşə qırmızı şərabın
Yarısı içilincə
Unudulandır...
Ayılınca ağladar kişini...
Günahdır anlayacağın
Kiminsə gözündə ən gözəl sevgilər
Və bir də uçurum kimidir
Üstü örtülmüş...
Nə varsa
O uçurumun dibində var....
Gərək bu başdan sonrasını düşünməyəsən...
Qadınların
"Kişilər nə istəyir?"-deyərək
Düşünmədiyi kimi...
ÜÇÜNCÜ
...Qadın
Səhərdən
Bir ovuc günəş işığı
Saxlamışdı...
Axşamüstü
Əllərini göylərə açıb
Qəfil yağan yağışın altına tutdu
Yağış
Günəş işığına qarışdı
Qadın dalıb getmişdi...
Yağışdan qaçıb
Daldalananmağa tələsən adamlar
Qadına toxunmamağa çalışırdılar
Ovcundakı dəlilik dağılmasın deyə...
Əslində
Hamının gün işığı dolu ovcunu
Yağışa açmağa ehtiyacı vardı
Amma heç kim
Səhər əlini günəşə uzatmamışdı...
DÖRDÜNCÜ
Səma daşından tikilib
Mənim quyumun hasarı
Mənim bəxtimin hasarı
Mənim boyumun hasarı
Baxsam, baxışımca var
Toxunsam nəfəsimcə
Əl uzatsam çataram,
Əlim yox
Həvəsimcə...
...Göy üzünü bu quyudan
Bir az birtəhər görürəm
İstənən qədər görmürəm
Görünən qədər görürəm...
...Bu ustanın işi nədir,
Quyu qazar quyulara
Adam-adam sığışdırar
Məzar-məzar quyulara....
...Tanrı
Həmin əkinçidir
Şumundadır, biçindədir
Nə var, nə yox ələ gələn
Quyuların içindədir...
....Kimdir orda şikayətçi,
Kim yığışmır quyusuna?
Eh,
Belə də olur bəzən
Sevgini biləndən sonra
Ruh sığışmır quyusuna...
...Səma daşından tikilib
Mənim quyumun hasarı....
Tanrı,
Bağışla,
Gedirəm,
Batsın huyumun hasarı....
BEŞİNCİ
O zaman ki,
Hələ hamı torpaq imiş
O zaman ki,
Suymuş hamı
Zaman axıb getmirmiş nəfəs-nəfəsə,
O zaman ki
Ruhun donu biçilməmişdi
Hələ salınmamışdı qəfəsə-
Tanrı vardı.
Bir gün yaratmaq eşqinin sehrinə düşüb
Ən gözəl şeirini yazmaq istədi
Bir az torpaq götürdü
Bir az su
Tanrı
Adamı-ən narahat şeirini yaratdı...
Ruhlar
Nigaran baxışlarla baxdılar bir-birlərinə
Tanrı öz işindəydi
Nəfəsini şeirinin üzərinə üfürdü...
Gün o gündür...
Ruhlar
Çölündəki qəfəsin zülmətindən çıxıb
Göylərə can atır...
Yuxularındakı uçuşlardan
Qanadlanırlar adamlar
Və...
Yanılır
Tanrını axtarmağa
Uzaqlara yollanırlar adamlar
...Tanrı
Adamı şeir yazırmışcasına yaratdı
Ruhlar könülsüz-könülsüz-
"Axı niyə?"- deyə soruşub
Adamların içində qəfəsləndi...
...Və
Bir gün gəldi
Adamlar Tanrı olmağa
Adamlar şeir yazmağa həvəsləndi...
Adamlar düz edir,
Adamlar
Şeir yazmağa başlayanda
Ruhlar
Azadlığa qovuşur...
