-
Arazın o tayından
Məlihə Əzizpur
ŞEİRLƏR
Tərbiyəsiz uşaq kimidir yaşam!
"Nə dil qanır, nə də Tanrı."
Şımarıq - saymaz.
Birisinin ağzını əyir
Birisinə söyüş verir
Birisinə boğma basır
Birisini yıxıb qaçır
Birisinə tikə tutub,
Birisindən acıq açır.
Yaşam,
Tərbiyəsiz uşaq kimidir
Təmkinsiz - şıltaq.
-Zəhləsini qaçırdır adamın-
Bu, dədəsi - nənəsi
Bəlli olmayan sırtıq . . .
***********
Orada bir ağac!
Bir kəndir bağlanmış boynuna
Ölüm biçimində.
İstədiyin kimi asa bilərsən məni,
... Dadını çıxara bilərsən yəni.
Burada bir mən!
Bir, çatı salınmış boynuma
Yaşam biçimində.
İstədiyim kimi asılmaya bilərəm səndən
Və, dadını çıxara bilərəm özgürlüyün . . .
Orada bir ağac
Burada bir mən
Arada bir sən . . .
* * *
Bir kəndir sallanır
Yaşamla ölüm arasında . . .
**************
Bir gün,
Təbriz’ə yolun düşər yenə də!
Qaldırımları addımlarsan,
Kitabla dolu çantanla.
Bir qəzetə alarsan,
Xiyavandan, xiyavana keçərsən;
"Bağ Qabağı . . .
Bazar Ağzı . . .
Saat Qabağı . . .
Şəhnaz . . ."
Nə bilim, haradansa ötərsən,
Birdən adım dəyər gözünə
Özün yadına düşərsən
Yolunu dəyişərsən
Bir çay içib dincini alarsan
Qəzetini varaqlarsan:
"Heydər baba! yolum səndən kəc oldu . . ."
Ürəyin tökülər,
Qalxarsan,
Kitab evlərinə baş çəkərsən
Özünü görərsən, mən yadına düşərəm.
Küçələri dolam dolam dolanarsan
Adım dəyər gözünə,
Özün yadına düşərsən,
Bir mahnı mızıldarsan dodağaltı:
"Təbriz’in küçələri dolan ba dolan . . ."
Bir dostla rastlaşarsan
İki kitab pay verərsən,
Şəhərin kefini soruşarsan:
"İç qanaması var yoldaş! . . ."
Susarsan, addımlarını sayarsan;
Nəm neçə yüz neçə " siniq muzayik ..."
Işıq qızarar, dayanarsan
Adım dəyər gözünə, özünə gələrsən
Tablodakı ölüm afişini oxuyarsan:
"Dərdsizlikdən, özünü öldürdü bu kefli . . ."
Gülümsərsən,
Işıq göyərər
Təbrizin əlindən tutub gedərsən . . .
**********
Bir dolun ayla bəzənmişdi gecə!
Mübhəm duyğular daşıyırdı içimə
Dənizdən əsən ilıq əsinti.
Doğrusu,
Qürbət,
Sarmışdı bütün hücrələrimi
Amma,
Bir dolun ayla bəzənmişdi gecə!
Kiçik dalğalar,
Döyüntüləri ilə anladırdı varlığını
Parıldayırdı mavi dəniz
Tamamlanmış şeirə bənzəyirdi gözlərin
Və mahnılara götürürdü məni,
An ba an:
". . . Mən səni gördüm ay işığında
Könlümü verdim ay işığında . . ."
Bir dolun ayla bəzənmişdi gecə!
Özündən getmişdi dünya,
Gözəllik,
Yavaş yavaş pıçıldaşırdı mənimlə
Və mən
Sevməyə başlamışdım səni
Melodilər kimi
Röyalar kimi
Dualar kimi . . .
Bir dolun ayla bəzənmişdi gecə !
**************
Kimdən miras qaldı mənə
Bu, varlığıma qanıq verməyən yaşam
Bu, yaşamıma qanıq verməyən varlıq?!
Taxılmışam saniyələr astanasına
Gələn keçir - gedən keçir üstümdən!
Mən, kimin artığını yaşanıram
Kimin taleini təkrarlanıram
Yoxluğa doğru,
Kimin ölümünü tamamlayıram?!
* * *
Kimdən miras qaldı mənə
Bu, ölümümə qanıq verməyən yoxluq
Bu, yoxluğuma qanıq verməyən ölüm?!
Taxılmışam saniyələr astanasına
Gələn keçir - gedən keçir üstümdən
Və mən,
Hələ yanıtlananmamışam
Bu gedişin, çiy fəlsəfəsi ilə . . .
(Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin "Cənubi Azərbaycan ədəbiyyatı" şöbəsinin dəstəyilə çap olunur)
