-
Arazın o tayından
Məlihə Əzizpur
ŞEİRLƏR
Dilim qıfıllanmışdı,
Yoxsa söyləyəcəkdim. . .
Elə, o gündən başlandı
İçimdə dustaqlandığım
O gündən başlandı
Taykeşik düşdüyüm!
Dilim qıfıllanmışdı
Yoxsa söyləyəcəkdim . . .
Məni qayçıladılar kökümdən
Yaralı yerimdən cücərdim.
Düşüncəmi güllələdilər
Şəhid düşdü sözcüklərim
Və, xına yaxıldı barmaqlarıma
Sükutum . . .
Dilim qıfıllanmışdı
Yoxsa söyləyəcəkdim dərdlərimi . . .
Adını kəsdilər dilimdən
Dilimi kəsdilər ağzımdan.
Onun üçün,
Qapaz çalındı başıma
Yaralı keçmişim.
Ürəyimdə titrədi,
Alatoran gələcəyim . . .
Dilim qıfıllanmışdı, yoxsa . . .
Dilini qoy ağzıma
Anadilimlə söyləyim
Muqəddəs adını bir dönə,
ANA! . . .
Qoy, işıq mahnısı ilə dolsun:
" VƏTƏN"
Və, yenidən
And ocağım olsun qucağın
Ey, Ana . . . Vətən . . .!
.........................
Gözləri;
Nəhəngləri ölmüş dəniz.
Ürəyi; Yuvası odlanmış göyərçin . . .
Siqarası, damağında olardı həmişə.
Torpağa yoldaş,
Çörəyə qardaş!
Kimsə qonaq çağırmazdı onu
Əziz günlərdə.
Görüşünə kimsə gəlməzdi,
Bayramlarda.
Təvəkkül qoxuyardı səhər tezdənləri.
Şükürlə boyanardı gün batanları.
Əlləri tikanlı - qabarlı.
Saçları pıtlaşıq-torpaqlı . . .
Beli bir az bükülü
Və yorğun yerişi . . .
* * *
İndicə çıxardılar qoca fəhləni
Çökmüş divarın altından . . .
..............................
Bugün,
Bağçama əkirəm səni.
Böyüyüncə bəlkə də;
Atama çəlik olasan,
Anama tabut,
Balama beşik,
Özüm üçün dar ağacı . . .
Ancaq ki,
Səni bağçama əkirəm bugün;
Balaca ağac! . . .
....................
Təbriz,
Buz bağlayıb yenə də. . .
Sərçələr - pişiklər
Və, xiyavanda qəzetə satan qoca kişi
Üşüyür . . .
Əllərim donub.
Ayaqlarım züyüldəyir,
Yıxılıram birdən.
Və sən,
Bu ortamda deyirsən;
"Mənim qadınım olarsan mı?" . . .
....................
Mən, sevincləri yağmalanmış,
Payıza rastlamış ağac.
Sən, qanadları uçuş rəngli
Bahar heykəlli Turac.
Mən, sınıq qədəh kimi dağınıq
Sən, qızıl şərab kimi sərxoş.
Mən, qaranlığın sonsuzluğu
Sən, günəşin ışıq yolçusu.
Mən, ölümə doğru son nəfəs
Sən, yaşamı başlayan həvəs.
Mən . . .
* * *
Bax!
Günəş doğub,
Gedə bilərsən . . .
