-
Emin Piri
Burda bir xalq uyuyur
Böyük Qafqaz, Kiçik Qafqaz,-
Qafqaz sıra dağları
bir az da baş daşlarına oxşayır
bircə yazısı çatışmır:
“Burda bir xalq uyuyur.”
Bizə qul olmağı anamız öyrətdi!
İstidən, ya aclıqdan,
ya da qandal kimi bələyə
etiraz eləyib ağlayanda,
bir ana laylasıyla susdurulduq
köləliyə xoş gəldin deyib.
Daram çəkilmiş neft boruları
Atamın təzyiqli damarlarına bənzəyir.
Ürəyinə qayıtmırsa,
bəs, hara axır bu qan?
Işsiz vaxtlarımda evdən çıxanda
Anamın namaz üstə
dediyi duaları qoydum cibimə
Yolpulu əvəzi.
“Xalqım, xalqım” deyib
timsah kimi ağlama.
Axıtdığın göz yaşı deyil,
vicdanının gözlərindən
öz sifətinə tüpürməyindir.
“ölərəm, əldən əgər getsə vətən”
deyənlər
uzunömürlü kimi təqaüdə düzüldülər
işğaldan sonra.
Canavar südünə
susayıb dodaqlarım
Ergenekondan bəri ilk dəfə
belə yalnızam...
...Qonşumuzdakı Gülöyşə xalanın
bir əlini dəzgah aparıb
hələ sovet vaxtı.
qocalıb indi
bütün bədənini gəzir qırışlar.
Gəzib hər yerini axtarıb tapıb
bircə tapa bilmır həmin əlini.
O qırışların
o əli axtardığı,
özlədiyi kimi
özlədim səni, Vətən!..
