-
Dilqəm
Berlin
mənlə Berlinə getmək istə, Nağıl
gerisini düşünmə,
uyduracam mən bir şeylər,
unudub keçərik sonrasını,
bezmişəm çünki burda bükülüb yatmaqdan,
yatıb qalmaqdan,
yastıq qucaqlamaqdan,
çörək almaq, zibil atmaq,
corabsız qab yumaqdan
və sairə..
hə, Nağıl, qəribədir
səhər durursan,
gözlərini ovuşdurursan,
siqaret çəkirsən,
saçların qaşınır,
ağzını açıb -yumursan,
üç dəfə sinənə vurursan,
sonra da çirkli qablar
və sairə..
Berlində bulaşmaz o qədər,
çörək də lazım olmaz çox,
zibili də gecə pəncərədən atarıq,
bir yerdə yatarıq,
yatıb qalarıq
və sairə..
Berlin olmasa da olar, Nağıl
Bakısız gedək amma,
Bakı olmasın üstümüzdə,
yetim olaq şəhərdən
Bakı ölsün bizim üçün, Nağıl
Bakı bizim üçün deyil..
Buxarest, Batum, Bremgarten..
Fərq etməz, sən getmək istə əsas,
gerisini mənə burax
zibilə qalsın!
yuxum gəlir o saat.
..çıxanda xəbər elə evdən,
qazı, işığı söndür
feni də götür özünən
lazım olar..
ara-sıra
çaşıb qalıram ara-sıra evdə tək olanda
anam pərdələri asır qurutmaq üçün,
bacım köhnə şəkillərə baxır,
atam namaz qılanda,
mən saçlarımı uzadıram..
ara-sıra, tək qalanda.
hərdən qonağımız gəlir,
çay içirlər,
televizor da açıq,
uşaqlığın son gecəsini göstərirlər
space-dən.
olur ki, evdən çıxıram,
ya qapıda təzə çek,
yüz otuz manat borcumuz var,
ya da yenə kimsə ölüb qonşumuzda
çaşıb qalıram, yüz otuz manat borc niyə?
su kəsirlir, işıq sönür ara-sıra evimizdə,
qazımız gəlir amma
di gəl özünü öldürmək üçün
otağımız balaca,
xoşbəxt olmağa bəs edir ancaq,
xoşbəxt olmağı bacardıqca..
çaşıb qalıram ara-sıra evdə çox adam olanda
anam gələnlərlə danışır,
bacım telefonla,
atam işdən gəlir tələsik,
mən də çörək alıb gəlirəm
çörək almaq felin sabit şəklidir bizim evdə.
nə itirən var, nə axtaran bu aralar,
özümdən çox telefonum darıxır
nə vaxtacan qaçacam ki, özümdən
arzularım çağırır bəhanəsi ilə..
çaşıb qalıram.
Tibet
qarmaqarışıq yuxular görmək,
hisslərinin şimal-şərq istiqamətində,
indiki yalnızlığınla üzbəüz,
eramızın əvvəli kimisən, bağışla
sən heç Beatriçe’yə bənzəmirsən..
içində çoxsaylı üşümək hissi gizlətsən belə,
o an günəşə ən yaxın adam sənsən,
onun gözlərinə baxanda,
ekvatorun məxrəcində gizlənirsən həm də..
sən heç kimə bənzəmirsən o an.
2014. Samsun
