Xuraman Hüseynzadə. Qadın

Adın qadın...

Uşaqlıq qayğın

ata-ananın oldu,

gözəlliyin yadın.

Cəsədin... qara torpağın...



Gözəl vücudun

kişilərdən çox

qadınların yuxusunu ərşə çəkdi

şübhələrin qara rəngilə.

Onlar ərlərini qucaqlayıb yatanda

sən dizlərini qucaqlayıb ağladın.

Qadınların tənəli baxışlarından,

qarğışlarından,

kişilərin ehtiraslı öpüşlərindən keçib

və

tək qaldığında

göz yaşlarından içib qəhqəhə çəkdin

bu həyata...

Gülüşlərinin

acılığı

maraqlandırmadı heç kəsi.

(Budu Sartrın, Bovuarın

təsir edə bilmədiyi

qadının

həyat fəlsəfəsi!)

Gözəllik dünyanı... məhv etdi.

Dünyanın ən pis yoluna düşdün

Gözəllik üzündən.

Bu yolda

ayağının sürüşməyindən,

kişilərlə görüşməyindən

danışdılar.

Dəyişdirdin bu dünyanın dünyasını

Badələrə süzülən baxışlarında,

Badə-badə qanını içdin dünyanın.

Səni heç kim anlamadı...

Səndən kəsənlər,

səninlə bir masada çörək kəsənlər

kəsəcəklər nə vaxtsa

haqq-salamı.

Bir yolun qalacaq onda

Özünü

“Beşmərtəbəli evin altıncı mərtəbəsi”ndən

atmaq.

Zatən

insanların gözündən

düşməklə

intihar etmisən artıq...