Gecə
Tənhalığın qorxusundan
yatan bəxtin yuxusundan,
məhəbbətdən, həsrətdən,
müqəddəs bir məqamda
edilən niyyətdən
doğulan – Gecə...
Oğlan gecə...
Gözlərim həsrət qalsın
sənin işıqlı gündüzlərinə.
Qara tellərinə,
aypara qaşlarına,
ulduz gözlərinə
yenə şeir yazmaq istəyirəm...
Sən də müvəqqətisən mənim həyatımda
Səhər açılan kimi
çıxıb gedəcəksən...
Qadın
Adın qadın...
Uşaqlıq qayğın
ata-ananın oldu,
gözəlliyin yadın.
Cəsədin... qara torpağın...
Gözəl vücudun
kişilərdən çox
qadınların yuxusunu ərşə çəkdi
şübhələrin qara rəngilə.
Onlar ərlərini qucaqlayıb yatanda
sən dizlərini qucaqlayıb ağladın.
Qadınların tənəli baxışlarından,
qarğışlarından,
kişilərin ehtiraslı öpüşlərindən keçib
və
tək qaldığında
göz yaşlarından içib qəhqəhə çəkdin
bu həyata...
Gülüşlərinin
acılığı
maraqlandırmadı heç kəsi.
(Budu Sartrın, Bovuarın
təsir edə bilmədiyi
qadının
həyat fəlsəfəsi!)
Gözəllik dünyanı... məhv etdi.
Dünyanın ən pis yoluna düşdün
Gözəllik üzündən.
Bu yolda
ayağının sürüşməyindən,
kişilərlə görüşməyindən
danışdılar.
Dəyişdirdin bu dünyanın dünyasını
Badələrə süzülən baxışlarında,
Badə-badə qanını içdin dünyanın.
Səni heç kim anlamadı...
Səndən kəsənlər,
səninlə bir masada çörək kəsənlər
kəsəcəklər nə vaxtsa
haqq-salamı.
Bir yolun qalacaq onda
Özünü
“Beşmərtəbəli evin altıncı mərtəbəsi”ndən
atmaq.
Zatən
insanların gözündən
düşməklə
intihar etmisən artıq...
