Vətən
Bətən!
Qədrini bilsinlər deyə
Dara çəkilməyə hazıram.
Çiçəklərinin dərdindən
Ölsünlər deyə
Dərdlərinə dözürəm.
Ürəyim əlimdə silahım,
Müsəlləh əsgərinəm mən.
Yəqin şəhidin olacam
Ona dəyən güllələrdən.
Anamın toxuduğu xalının
Naxışlarısan, Vətən!
Atamın gordan boylanan
Baxışlarısan, Vətən!
Dağlarımda sazım, qoşmam,
Aranımda muğamım, bayatımsan,
Acısı da şirin həyatımsan!
Uşaq vaxtı
Arx qırağına əkdiyim
Pərişan söyüdümsən.
Əsrlər boyu
Karvanın çəkdiyim
Nənə öyüdümsən,
Baba nəsihətimsən –
Nəvəmə, nəticəmə
Vəsiyyətimsən!
Vətən!
Dünyaya
Əl-ayağımı qanadan kollarını,
Anamın qolları tək
Boynuna dolanan yollarını
Sevməyə gəlmişəm.
Həsrətimlə,
Ürəyimlə
Torpağını öpüb
Ölmüşəm.
Qürbət Vətən olmaz
Keçib zaman, ötüb dövran,
Daha qarğı çətən olmaz.
O yollar ki, mən keçmişəm,
Bir də ordan ötən olmaz.
Ana yurdun boyu gözəl,
Dağı gözəl, çayı gözəl.
Tanrı vtrib payı gözəl,
Vallah, ona yetən olmaz!
Qərib oldum bu yığvalla,
Davam çoxdur o cığalla.
Ha əzizlə,ha sığalla,
Qürbət dönüb Vətən olmaz!
Kökü kəsilmiş kötük
Kökü kəsilmiş kötük,
Bir zaman budaqların olub,
Yaşıl-yaşıl yarpaqların olub...
Kökü kəsilmiş kötük,
Meşəndən ayrılıb itə-itə
Gəldin düşdün bü qürbətə.
Gözəl pöhrələrin olub,
Onlar indi harda qalıb?
Xəbərin varmı yarıdımı?
Yarıdımı, qurudumu?
Kökü kəsilmiş kötük,
Qürbət səni ya çürüdüb yeyəcək,
Ya da yandırıb kül eləyəcək.