Təkimə iki nəfərin yerinə sevdim

Arazın o tayından...


Ülkər Ucqar


YAR

Yıxılar bu duvar.

Dağılar bu tufaq.

Öksüz qalar çatmaqaş qızlarım

və bircə quzum.

Əllərin ovutdu

gözümdə yaşı,

köksümdə çalxalanan qan çanağını

və əllərimdə gizildəyən,

üzülmək həvəslərini!

Arxamda

yaram

qaldı ancaq!

və ağırlaşdı gündən-günə.

Arxamda yaram

sənin möcüzə‌lərinə inanmadı heç.

Yara deyiləm deyib yük kimi çatıldı arxama.

Yük kimi mən də çəkdim onu.

möcüzə dediyim qondarma bir söz bəlkə

və yara dediym bilə.

Yıxılar bu duvar.

Dağılar bu tufaq.

Mən yorğunam

artıq!

Təkimə iki nəfərin yerinə sevdim.

Təkimə buraxdım təkimi hətta.

Mən təkimə savaşıb yenildim.

Təkimə, yardım arxamı!

və yorğun-arğın yetişdim sənə:

«Yar» dedikləri siz deyilsiz

gözləri gözlərimə bənzəyən heykəl?

«Yar» dedikləri siz deyilsiz

uzaq yollardan gələ‌cək atlı?

«Yar» dedikləri siz...

Belə mən yorğunam «yar»!

Olursa,

bu dirəkləri neçə an da

Sən saxla !



QARININ SÖZÜ

Gizli öpüşün izləri qalar adamın yanaqlarında
Yanıq yarası kimi
Deyərdi ənnəm
Ağ birçəyinə əl çəkib sırğalarını səsləndirərkən
Və ayaqlarından asılmış bir cüt quş kimi pəhləvi sikkələri
qol-qanad çaldiqca acıqlı baxardi
Mədrəsə uşağı mən
Öpüş
Özü də gizlisin
Yazıq qarıcıq ənnəm
Yazıq qadın!
Göynəyib
Köksüm də ətəyim də əllərim də yandı
Yalnız yanaqlarım deyil
Boynumda boyun bağım
Telsancağımda telim də yandı
İzləri qalmadan!



QARĞALAR

Öz həyətimizin tək ağacından
Qoymadız doyunca gilanar dərəm.
Çuğulçu qarğalar! Gəzgin qarğalar!
Nə yalançı imişsiz indi bilirəm!

Gözümü açandan güdürdüz məni.
Duvarlar başında yalqız gəzmələr!
Gizlətdiyimi anama dediz.
Göz altı baxdığız yadıma gələr...

Kiçik bir sirri də qısardız məndən.
Qorxumu dalımca gəldiz iz bə iz.
Nə qədir gözlədim, qısqanan quşlar!
Sevildim demədiz, sevdim demədiz.

Facebook, "Dayaq"